Προ καιρού, είχα πάει για μια ακόμα επίσκεψη στο Σπήλαιο μαζί με τον άντρα της αδελφής μου ο οποίος είναι κάτοικος Πεντέλης. Καθώς πηγαίναμε προς τη Σπηλιά θυμάμαι που του έλεγα "ρε συ Σταύρο, πρέπει κάποια στιγμή να βρούμε τον Μαγγίνα το βοσκό, να του πιάσουμε κουβέντα μπας και μας ξεστομίσει καμιά περίεργη ιστορία. Όλο και κάτι θα' χει ζήσει αυτός". Ο Σταύρος είναι κάτοικος Πεντέλης και ο Μαγγίνας τον γνώριζε καλά οπότε αν τον συναντούσαμε θα του πιάναμε κουβέντα πιο εύκολα. Φτάνοντας στην αρχή του χωματόδρομου τι βλέπουμε ; Ούτε ραντεβού να είχαμε. Ήταν ο Μαγγίνας μαζί με τα πρόβατα του !! Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Λες και κάποιος μας άκουγε εκείνη τη στιγμή που συζητούσαμε για το βοσκό. Τον χαιρετήσαμε και του μιλήσαμε για λίγο αλλά αυτό για το οποίο ήθελα να του μιλήσω, το ξέχασα εντελώς ! Σαν να μην έκανα καν αυτή τη σκέψη. Ενώ αυτός ήταν ο διακαής μου πόθος, εντούτοις, έσβησαν όλα από το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Ομοίως και του φίλου μου. Και να σκεφτείτε ότι του μιλούσαμε για περίπου δέκα λεπτά. Τον αποχαιρετήσαμε και συνεχίσαμε προς τη Σπηλιά. Φτάνοντας εκεί, θυμήθηκα αυτό που έπρεπε να είχαμε ρωτήσει το βοσκό. " Δεν είναι δυνατόν να είμαστε τόσο βλάκες", είπα στο Σταύρο. "Γιατί ;" αποκρίθηκε αυτός. "Διότι καλέ μου άνθρωπε θυμάσαι τι λέγαμε για τον Μαγγίνα λίγο πριν τον συναντήσουμε ; Να τον πείσουμε να μας διηγηθεί κάποια περίεργη ιστορία που πιθανώς να έχει ζήσει ;" "Δεν είναι δυνατόν" είπε αυτός. "Κι όμως Αγαπητέ. Το ξεχάσαμε εντελώς, σαν να μην είχαμε κάνει καν αυτή την κουβέντα". Ύστερα από λίγο, φτάσαμε μπροστά ακριβώς από το Αρχαίο Λατομείο που βρίσκεται πριν τη Σπηλιά. Συζητούσαμε, ώσπου κάποια στιγμή βλέπω από την κορυφή του Λατομείου να κατεβαίνουν πρόβατα. Πίσω από τα πρόβατα ακολουθούσε ένας τύπος ο οποίος φορούσε μια γκριζόμαυρη κάπα με τεράστια κουκούλα και το πρόσωπο του δεν φαινόταν καθόλου. Τον παρατηρούσα συνέχεια. Σε κάποια στιγμή ο τύπος αυτός περνάει μπροστά από τα πρόβατα και κάθεται πάνω σε μια πέτρα, ακίνητος και φαινόταν σαν να κοιτάει εμάς. Ο Σταύρος εκείνη τη στιγμή έβγαζε σχοινιά και φακούς κ.λ.π από το αυτοκίνητο του για να εξερευνήσουμε ένα μικρό βάραθρο που ήταν εκεί κοντά. Γυρνάω το κεφάλι μου προς το Σταύρο και του λέω "Κοίτα, πάνω στο Λατομείο, είναι ο Μαγγίνας. Πάμε να του μιλήσουμε για αυτό που λέγαμε". Ο Σταύρος κοίταξε πάνω και μου είπε : "Δεν βλέπω κανένα Μαγγίνα". Αυτομάτως γυρνάω το κεφάλι μου να κοιτάξω και ο "βοσκός" είχε εξαφανιστεί ! Τα πρόβατα όμως ήταν εκεί !! Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είχε γίνει καπνός ! Κάθισα σκεφτικός για κάμποσο και τότε θυμήθηκα αρκετές λεπτομέρειες που αποδεικνύουν ότι αυτό που είδα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Μαγγίνα, διότι ο Μαγγίνας δεν φορούσε καν κάπα με κουκούλα και βεβαίως δεν θα προλάβαινε σε καμία περίπτωση να φτάσει εκεί που ήμασταν εμείς μαζί με το κοπάδι. Και φυσικά δεν υπάρχει άλλος βοσκός στην περιοχή της Σπηλιάς μέχρι την κορυφή. Ή μήπως υπάρχει ; Τότε θυμήθηκα ότι πράγματι υπάρχει και κάποιος άλλος που γυρνοβολάει για αιώνες εκεί μαζί με το κοπάδι του και σιγοπαίζει τον αυλό του τις νύχτες. Κάποιοι τον έχουν ακούσει. Απήγγειλα ένα σιωπηλό ύμνο προς αυτόν, τον ευχαρίστησα και κατευθύνθηκα προς το βάραθρο. Ίσως τελικά να μην ήταν αυτός που νόμιζα, αλλά μπορεί και να ήταν. Ποιος ξέρει ;