Βράδυ Κυριακής πρίν 4 εβδομάδες επιστρέφω με τη γυναίκα μου απο διήμερο στο Ξυλόκαστρο.
Ήξερα οτι η γυναίκα μου δεν είχε περάσει ποτέ απο τα Ίσθμια και αποφάσισα να της δείξω το μέρος με τη γέφυρα που βουλιάζει όταν περνάνε πλοία,αφού κάτσαμε κανένα εικοσάλεπτο ξεκινήσαμε για την επιστροφή πρός Αθήνα.
Η ώρα ήταν περίπου 11:30 με 12:00 το βράδυ,και φυσικά για όσους έχουν κάνει τη διαδρομή και γνωρίζουν,μόλις βγείς απο τα Ίσθμια δεν περνάς διόδια,πηγαίνεις απο τον παλιό δρόμο,στα 2 με 3 χιλιόμετρα πιο κάτω πρός Αθήνα και αφού είχαμε περάσει την νοητή ευθεία τον διοδίων στο δεξί μας χέρι έχει ενα οίκημα σε στύλ παλιού πύργου,τον οποίο είχα δει πολλές φορές αφού έχω κάνει τη διαδρομή λόγω επαγγέλματος (Οδηγός φορτηγού),εκεί λίγο πρίν τον πλησιάσω,και αφού έλεγα στη γυναίκα μου οτι είναι ενα κτίριο που βλέπω χρόνια και είναι πολύ επιβλητικό και παράξενο,μου πετάγεται στα 10 με 15 μέτρα ενα πράγμα σαν σεντόνι διάφανο που μέσα του ακτινογραφούσες μια παράξενη λάμψη,αρκετά μεγάλο,περίπου σε μέγεθος ενός παιδικού κορμιού 8 με 10 ετών,στροβίλισε μπροστά μου και χάθηκε αριστερά στο χωράφι.
Εδω να σημειώσω,οτι εχω κάνει άπειρα ταξίδια και εχω εμπειρία απο πολλές καταστάσεις,εχω οδηγήσει με χιόνια,βροχές,ομίχλη,έντονο αέρα,νύχτα,μέρα,αυτό δεν το εχω συναντήσει ποτέ...το είδα στα 39 μου.
Την ώρα λοιπόν που μου πετάχτηκε πάτησα ενα απότομο φρένο ενω πήγαινα με 60-70 και άνοιξα τη μεγάλη σκάλα βλέποντας την παράξενη μορφή πιο έντονα και να περνάει πολύ γρήγορα απο μπροστά μας,κοίταξα τη γυναίκα μου να δω αντίδραση γιατί σκέφτηκα θα με περάσει για τρελό που ακινητοποίησα το αυτοκίνητο στο τέρμα του πουθενά...με κοίταξε και μου είπε σχεδόν τρεμάμενη...το είδα κι εγώ...ξεκίνα...πάτησα όσο γκάζι έχει το smartaki και εξαφανιστήκαμε...ακόμα τρέχουμε που λένε.
Πέρασε καμια εβδομάδα και ψάχτηκα στο google σχετικά με τον παράξενο πύργο μήπως βρω κάτι,αλλά μάταια.
Την ίδια μέρα η γυναίκα μου ψάχτηκε σε βιντεάκια με υποτιθέμενα φαντάσματα,σε κάποια στιγμή κι ενω έπινα καφέ στο σαλόνι με φωνάζει πανικόβλητη και μου δείχνει ενα βίντεο που είχε ακριβώς αυτό που είδαμε σε πολλές περιπτώσεις...αλλά ειδικά σε ενα δρόμο που το δείχνει είναι καρμπόν αυτού που είδαμε.

Παιδιά δεν είμαι φαντασιόπληκτος,μέχρι πρίν λίγο καιρό μπορεί να μου το έλεγε κάποιος και να γέλαγα μαζί του,πλέον δεν ξαναλέω τίποτα σε κανένα,και δεν είμαι αρνητικός με τίποτα,είμαστε κι εγω και η γυναίκα μου τόσο σίγουροι γι αυτό που είδαμε που ακόμα δεν έχω συνέρθει και δεν μπορώ να το εξηγήσω.