ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ,ΜΟΛΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ΚΑΘΩΣ ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ "ΘΑΡΡΟΣ" ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΕΡΓΑ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΑΣ. ΕΝΙΩΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΔΟΝ (ΤΕΛΗ 1999) ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ "ΠΕΡΙΒΟΗΤΗΣ" ΠΕΝΤΕΛΗΣ. ΕΙΧΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΤΗΝ ΦΑΕΙΝΗ ΙΔΕΑ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΩ ΣΤΟ ΠΕΖΙΚΟ ΣΑΝ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ,ΛΙΓΟ ΠΙΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΛΙΓΟ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ "ΠΕΡΑΣΩ" ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ 414 ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ. ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΦΟΥ Ο ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΕΜΕΝΕ ΜΟΝΙΜΑ ΕΚΕΙ . ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΩ ΦΕΡΝΩ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ (ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ) ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ (18 ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ) ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ ΒΟΥΝΟ . ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ ΕΞΙ ΠΑΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΛΕΕΙ "ΠΡΟΣΕΧΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΚΥΛΙΑ ΕΞΩ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ" . ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΙΝ ΒΓΩ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΞΥΛΟ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ . ΕΞΩ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣΚΟΤΕΙΝΑ , ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΓΥΡΩ ΣΤΟ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ. ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΓΡΙΕΥΟΜΟΥΝ , ΕΞΙ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΠΕΝΤΕΛΗ , ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΝ , ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΣΙΩΠΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ. ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΑ, ΣΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ,ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΝΑ ΜΕ ΤΥΛΙΓΑΝ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΑΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΧΙΤΕΡΑ. ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΓΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΑΝ ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΗΣ... ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ,ΓΡΥΛΙΖΕ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ. ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΜΕ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ,ΕΓΩ ΚΡΑΤΑΩ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΞΥΛΟ . ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΩ ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΜΕΙΝΑΜΕ ΑΚΙΝΗΤΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ,10 ΔΕΥΤΕΡΑ? ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ? ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ . ΛΕΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ "ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΟΒΗΘΕΙ ΣΚΥΛΟ ΕΤΣΙ, ΤΡΕΙΣ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟΙ ΝΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΘΕΑΜΑ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ, ΠΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ" . ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΞΥΛΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΣ (ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΟΥ), ΕΚΕΙΜΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ , ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ; ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ,ΠΑΝΤΟΥ. ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΙ. ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ , ΕΜΕΙΣ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ,ΣΑΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ , ΓΥΡΝΑΩ ΝΑ ΔΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙΠΟΤΑ. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ. ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΤΡΙΑ 18ΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΚΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΧΑΝΟΙ. ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ,ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΝ, ΑΠΛΩΣ ΚΟΙΤΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΥΛ "ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΒΙΩΣΑΜΕ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ"...
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΣΗΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΙ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ (ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΙΑΣΤΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΕΠΠΗΡΑΣΤΗΚΑΜΕ Η ΟΤΙ ΑΝΘΥΠΟΒΑΛΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ)..