Eιμαι δεν ειμαι 16 χρονων στο χωρίο μου (Ν. Περαμος Αττικής) Χειμώνας και η τσακαλωπαρέα που παιζει μπάσκετ υπο το φως των προβολέων του ανοικτού σταδίου μπάσκετ βάζει στοιχημα για το ποιος θα παει στο νεκροταφειο και θα το διασχισει ολο. Η ώρα ηταν και περασμενη 10 το βραδυ και τα πειραγματα πηγαιναν και ερχοντουσαν .Τελικά αποφασίζουμε να παμε όλοι μαζί στο νεκροταφειο , μπαίνουμε μεσα και ενω εχουμε φτασει στην μέση του κεντρικού διαδρόμου και ενω :

ΔΕΝ ΦΥΣΑΕΙ (ΓΙΑ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΣΚΙΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΚΛΑΔΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΩΣ ΤΩΝ ΚΑΝΤΗΛΙΩΝ )
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ (ΚΑΡΑΤΣΕΚΑΡΙΣΜΕΝΟ)

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ ΣΚΙΑ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Απο ενα μνήμα


ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ χωρις να εχουμε μιλήσει καθολου κοιταζόμαστε και το βάζουμε στα πόδια περιττό να σας πω οτι ήταν το πιο γρήγορο 400αρι της ζωης μου..

Όποτε βρισκόμαστε με την παρέα πάντα ειναι το φλέγον θέμα ακομα να το πιστεψουμε αυτο που ειδαμε...