«Μανθάνομεν, ὅτι καὶ ἄλλα πολλά, ἐπίσης πολύτιμα τοιαῦτα χειρόγραφα ἀπηλλοτριώθησαν ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς τοῦ Ἄθωνος, καὶ ἀποροῦμεν, πῶς, κατὰ μίμησιν ἐκείνων τῆς Πάτμου, διανέμουσιν ὡς ἰδιοκτησίαν των οὗτοι τὴν ἐθνικὴν ταύτην περιουσίαν.

Τὰ κειμήλια ταῦτα παρακατετέθησαν εἰς τὰς Μονὰς ὡς ἱερὰ παρακαταθήκη, διὰ νὰ χρησιμεύσωσιν εἰς τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερουμένων. Πρέπει τάχα νὰ ὀνομάσωμεν τοὺς τοιούτους μοναχοὺς βαρβαροτέρους καί ἀναισθητοτέρους τῶν ἰδίων πορθητῶν τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, οἵτινες διετήρησαν καὶ διατηροῦσιν εἰς τὸ Βασιλικόν των Ταμεῖον πολλότατα κειμήλια Ἑλληνικὰ μὲ ὅλην τὴν ἐπαγρύπνησιν; Καθ’ ἣν μάλιστα ἐποχὴν μέρος τοῦ ἔθνους ἔλαβεν τὴν πολιτικὴν ἀνεξαρτησίαν του, συστῆσαν Πανεπιστημεῖον καὶ Δημόσιον Βιβλιοθήκην, κοινὰ πρὸς ὅλους τοὺς ἐλευθέρους, καὶ μὴ ἔτι Ἕλληνας, οἱ εἰρημένοι Μοναχοὶ ὤφειλον κὰν νὰ προσφέρωσι ταῦτα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν, παρὰ τῆς ὁποίας, ἀμφιβολία δὲν εἶναι, ἤθελον βραβευθῆ δεόντως. Ἤ δὲν εἶναι τάχα γνωστόν, ὅτι πολλότατα χειρόγραφα τῶν προγόνων ἡμῶν, περιπέσοντα εἰς χεῖρας κλοπολόγων τινῶν ἑτεροεθνῶν, ἐδημοσιεύθησαν ὡς συγγράμματα ἴδιά των, ῥιφθέντων εἰς τὸ πῦρ τῶν πρωτοτύπων. Τὶς ἀγνοεῖ ἐπίσης, ὅτι πολλοὶ τοιοῦτοι ἐπαρουσιάσθησαν πιστευθέντες ὡς αὐτουργοὶ πραγμάτων, ἡ ἐφεύρεσις τῶν ὁποίων ἔχει κυρίως τὴν γέννησίν της ἀπό τὴν Ἑλληνικὴν εὐφυΐαν;