Στον Αγιο Χριστοφορο κατοικουσαν οι παππουδες μου απο τη πλευρα του πατερα μου σε ενα παμπαλαιο σπιτι που χτιστηκε περιπου στα μεσα του 19ου αιωνα.
Οι επισκεπψεις μας στο σπιτι αυτο ηταν πολυ λιγες καθοτι και λιγες οι σχεσεις με τους παππουδες μου αυτους.
Μια νυχτα ομως αναγκαστηκαμε οικογενειακως να διανυκετερευσουμε στο σπιτι αυτο (ειμαι απο Θεσσαλονικη) που ηταν και η πρωτη και τελευταια φορα που διανυκετερευσα εκει.
Στο σπιτι την εποχη εκεινη εμενε μονο η γιαγια μου καθοτι ειχε πεθανει ο παπους μου για πανω απο δεκα χρονια πριν. Το σπιτι ηταν διορωφο με πολλα δωματια τα οποια ηταν απειραχτα για δεκαδες χρονια κ γενικα το σπιτι ειχε απιστευτα παλια επιπλα και ηταν ολα παλια... Οι σκαλες τριζανε και στον πανω οροφο οπου επρεπε να κοιμηθουμε ηταν ολα σκονισμενα αραχνιασμενα κτλ Μετα απο καποια καθαριοτητα εγω κ ο αδερφος μου τακτοποιηθηκαμε σε ενα δωματιο το οποιο ηταν γεματο απο 3 αδερφια του πατερα μου τα οποια ολα ειχαν πεθανει σε μικρες ηλικιες κατω των 12 ετων κ σε εποχη πριν το 1940 τουλαχιστον... Υπηρχαν και καποιες αλλες φωτογραφιες αλλα ολες απο ατομα νεκρα. Κατι παλιες φωτογραφιες ασπρομαυρες που ειναι κ λιγο ζωγραφισμενες και γερνουν προς τα εμπρος... όλες αυτες οι εικονες ειδικα των παιδιων που πεθαναν στο σπιτι αυτο μου προξενησαν τεραστιο τρομο και δεν ηθελα με τιποτα να κοιμηθω εκει... δεν μπορουσα ομως να κανω αλλιως.
Ο αδερφος μου οντας αθεος με κοροιδευε.
Κατα τη διαρκεια της νυχτας εγω ημουν κουκουλωμενος και προσπαθουσα να ηρεμησω. Ο υπνος αργησε παρα πολυ να με παρει απο τον φοβο μου.
Μεχρι που καποια στιγμη ξυπναω και ακουω απο τον διαδρομο εξω απο το δωματιο ηχους απο ΑΛΥΣΙΔΕΣ που σερνονται συνεχομενα....
Αρχικα παγωσα... πανικοβληθηκα απιστευτα ομως προσπαθησα να βρω καποια εξηγηση και να πεισω τον εαυτο μου πως ηταν κατι απ εξω απο το σπιτι καποιος που σερνει κατι.... ομως ο ιδιος ηχος πιο εντονος ξανακουστηκε και ημουν πλεον 100% σιγουρος οτι ηταν απο τον διαδρομο ακριβως εξω απο το δωματιο.... και ακουγοταν ξανα και ξανα..... για 10 λεπτα τουλαχιστον.......
Μεχρι που σταματησε... Δεν κοιμηθηκα ωσπου να ξημερωσει οποτε και με το φως της μερας ησυχασα...