«(…)Μολονότι ἐν τῇ Ναούσῃ ἐδολοφονήθῃ περὶ τὰ μέσα τοῦ 1820 τὴ συνεργεία τοῦ προύχοντος Ζαφειράκη ὁ διαβαίνων ὑπασπιστής τοῦ Ἀλ.Ὑψηλάντου καὶ ἀπόστολος τῆς Φιλικῆς ἐταιρείας Δημήτριος Ὑπατρος, μολαταῦτα ἡ πόλις αὒτη ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ ἀνωτέρω Ζαφειράκη, τοῦ Καρατάσσου καὶ τοῦ Ἀγγελῆ Γάτσου ἐπανέστησε τὸν Μάρτιον τοῦ 1822 καὶ ἀποκρούσασα ἐφόδους τοῦ Κεχαγιᾶ – βέη, ὑπέστη ὑπὸ τοῦ ἀγρίου Ἀβδούλ – Αμπούδ στενὴν πολιορκίαν ἀπὸ τῆς 21 Μαρτίου καθ’ ἣν ἀπέκρουσεν ὀκτώ ἀλλεπαλλήλους ἐφόδους.
Ἀλλὰ τὴν 6 Ἀπριλίου διὰ τῆς πύλης Ἁγίου Γεωργίου εἰσῆλθον οἱ Ὀθωμανοί πυρί καὶ σιδήρω τὰ πάντα παραδιδόντες, καὶ τῶν κατοίκων ἂλλους μὲν ἒσφαζον, ἂλλους δε δεσμίους μετὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν παίδων ἣθροιζον, τινές δε τῶν γυναικῶν προτιμῶσαι τῆς ἀτιμίας τὸν θάνατον ἐρρίφθησαν μετὰ τῶν τέκνων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ καταρράκτου τοῦ ποταμοῦ Ἀραπίτσας Μαυρονέρι.
Τὴν θηριωδίαν ὃμως τῶν Τούρκων συνεπλήρωσαν οἱ παρακολουθήσαντες 600 τόν αἰμοχαρή (καίτοι ἐκ χριστιανῶν τῆς Γεωργίας καταγόμενον) Αβδούλ – Αμπούδ δείλαιοι Ἰουδαῖοι, οἲτινες τοὺς συρομένους δεσμίους αἰχμαλώτους πλήττοντες διὰ ροπάλων κατὰ πρόσωπον ἐνεπήγνυον τὸ φάσγανον εἰς τὸν λαιμόν ἢ τὸ στῆθος, τὰς δὲ ἀτυχεῖς μητέρας κρεμῶντες ἀπὸ δένδρων ἒκαιον ὑπ’ αὐτὰς τὰ τέκνα των διὰ φλογῶν τῶν ὁποίων καὶ αὒται τὸν θάνατον εὒρισκον.
Εἰς ἐπίμετρον δε πάντων τοῦτων ἐπήρχοντο καὶ αἱ ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς Ἀσίας διαπραττόμεναι βεβηλώσεις, ἀτιμώσεις καὶ τὰ παρόμοια.»