Η ιστορία μου δεν είναι και πολύ τρόμου, αλλά πιστεύω ότι θα προκαλέσει το ενδιαφέρον και των οικοδόμων…!!! Είμαστε από Αθήνα, μετακομίσαμε Κεφαλλονιά και μένουμε στο σπίτι αυτό εδώ και 4 χρόνια. Πριν δύο χρόνια παρατήρησα κάτι πολύ περίεργο. Πήγαινα προς το σαλόνι και πρόσεξα μία κηλίδα στον τοίχο. Πλησίασα για να δω και ήταν κόκκινο, πολύ σκούρο, σαν ξεραμένο αίμα. Μία σταγόνα έτοιμη να κυλήσει προς τα κάτω. Φώναξα αμέσως τον άντρα μου να τον ρωτήσω μήπως έριξε κάτι εκείνος, τίποτα όμως. Έψαξα και τον σκύλο μου μήπως είχε κάποια πληγή και τινάχτηκε, τίποτα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν και από κάποιο έντομο ίσως. Δεν ήξερα τι άλλο να σκεφτώ! Τέλος πάντων, απλά το καθάρισα. Μετά από μία εβδομάδα, σηκώνομαι το πρωί και βλέπω 4 κηλίδες, οι δύο σε χαμηλό ύψος του τοίχου και μεγαλύτερες (περίπου 2-3 εκατοστά), και οι άλλες σε διαφορετικά ύψη, διάσπαρτες όμως. Εκεί ήταν που σοκαρίστηκα. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην κάσα της πόρτας του μπάνιου, υπήρχαν κάτι σαν γρατζουνιές σε χρώμα ροζ. Είχα μείνει άναυδη!! Δεν ξέραμε ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου τι να υποθέσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύουμε σε ευχέλαια και τέτοια. Δεν φωνάξαμε κανένα παπά κ.λ.π. Και πάλι τις καθαρίσαμε. Είμασταν όμως ήδη καχύποπτοι με το σπίτι. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Ένα βράδυ λοιπόν, δυο μέρες μετά το περιστατικό, γυρνάμε από βόλτα κατά τις μία. Όπως μπαίνουμε στο σπίτι, βλέπουμε τον σκύλο σε κατάσταση σοκ να τρέμει, με την ουρά στα σκέλια και δεν μας πλησίαζε παρά μόνο έκλαιγε με ουρλιαχτά μαζί. Τρομοκρατηθήκαμε. Προσπαθήσαμε να τον συνεφέρουμε με νερό και αγκαλιές. Ειλικρινά ήταν απίστευτος ο τρόμος στο βλέμμα του!! Τον πήραμε μαζί στο δωμάτιό μας. Κανένας μας δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήταν η χειρότερη νύχτα που περάσαμε στο σπίτι αυτό. Από τότε δεν ξανασυνέβει τίποτα.