Ο 42χρονος τυπογράφος­διαφημιστής Γεώργιος Κουταλιανός (Κύπριος, από τό Προδρόμι Πάφου, κάτοικος σήμερα Θεσ/νίκης) στίς 30.12.97, ενώ οδηγούσε, ένιωσε πόνους αφόρητους στήν κοιλιά καί μετέβη στό εφημερεύον “Ιπποκράτειο”. Αρχική διάγνωση μετά από ακτινογραφία θώρακα η διάτρηση στομάχου. Θέλησαν νά τόν διώξουν μέ κάποια αγωγή. Τούς παρακάλεσε νά τόν εξετάσει άλλος γιατρός ή τουλάχιστον νά διανυκτερεύσει, διότι οι πόνοι ήταν φρικτοί. Δέν τό δέχτηκαν, καί ο ίδιος από απόγνωση είπε μιά κυπριακή φράση. Τόν άκουσε μιά Κύπρια νοσοκόμος καί μεσολάβησε, ώστε τελικά τόν οδήγησαν στήν Ε΄ Χειρουργική. Τήν επομένη στήν επίσκεψη τών γιατρών ο διευθυντής­επ. καθηγητής κ. Δημ. Τσαντήλας τόν ρώτησε γιά τήν κατάστασή του· τού απάντησε ότι είχε εμέτους καί πόνους όλο τό βράδυ. Ο γιατρός αρκέστηκε στίς ακτινογραφίες καί στήν έκθεση τού εφημερεύοντος τής προηγούμενης μέρας καί προσπάθησε νά τόν καθησυχάσει καί νά τού δώσει εξιτήριο, μέ κάποια αγωγή πού θά μπορούσε νά πάρει καί στό σπίτι του, απέναντι ακριβώς  από τό Ιπποκράτειο, γιά νά μήν τόν κρατήσει παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο  ασθενής επέμενε νά παραμείνει, παρ' ότι καί η σύζυγός του ταλαιπωρημένη συμφωνούσε μέ τό γιατρό. Τό μεσημέρι σέ νέα επίσκεψη, βλέποντας ο Καθηγητής τήν επιμονή του, είπε στό νοσοκόμο νά  τόν ετοιμάσουν γιά τό χειρουργείο (25 ώρες μετά τήν εισαγωγή). Λέει τής συζύγου του: “Σέ μισή ωρίτσα θά σού τόν φέρω”.
Η εγχείρηση όμως δυστυχώς διήρκεσε 7 ώρες, καί αμέσως μετά τόν μετέφεραν στήν Εντατική. Είχε νέκρωση καί ρήξη παχέος εντέρου, μέ αποτέλεσμα οξεία κοπρανώδη περιτονίτιδα πέραν τής μιάς ημέρας! Απαιτήθηκαν 90 φιάλες ορού, γιά  νά καθαρίσουν τήν κοιλιακή χώρα. 'Οπως αναφέρει η ιατρική γνωμάτευση (23.6.98), πού υπέγραψε ο χειρουργός του κ. Δημ. Τσαντήλας καί επικύρωσε­θεώρησε η Διευθύντρια τού Ιπποκρατείου κ. Παρασκευή Σπυρόγλου, τόν υπέβαλαν σέ επέμβαση εντερεκτομής καί τελικοτελικής αναστόμωσης. Ο γιατρός είπε στή σύζυγό του: “Κάναμε ό,τι μπορούσαμε· τώρα ό,τι πεί ο Θεός. Είναι μή αναστρέψιμη γιά τήν επιστήμη η κατάστασή του. Τόν κρατούμε μέ τά μηχανήματα στή ζωή· κάλεσε όσους συγγενείς θέλουν νά τόν δούν, είναι σέ πολύ κρίσιμη κατάσταση”. Απεγνωσμένη η γυναίκα του κάλεσε τούς γονείς καί τά αδέλφια του από Κύπρο, τά άλλα αδέλφια του από Καναδά, καί ήρθαν όλοι νά τόν αποχαιρετήσουν, γιά τά ιατρικά δεδομένα. 'Ομως, δέν πέθανε.
Παρέμεινε 12 μέρες στήν Εντατική, όπου έβλεπε συνεχώς μία  λάμψη ακριβώς πάνω από τό κρεβάτι! Ο ίδιος τό απέδιδε στήν παρουσία τού αγίου Ραφαήλ, πού τόν ευλαβείτο καί τόν θεωρούσε πάντοτε  προστάτη του, από τότε πού είχε πληροφορηθεί ένα μεγάλλο θαύμα τού Αγίου στήν Κύπρο. Μάλιστα, κατά τή μετακίνησή του τή 12η μέρα από τήν Εντατική σέ δωμάτιο νοσηλείας, ευρισκόμενος σέ νάρκωση καί σύγχυση ακόμη, πρίν τού φορέσουν τή μάσκα οξυγόνου, ζήτησε από τούς νοσοκόμους νά τού δώσουν “τόν 'Αγιό του”, καί ένας νοσοκόμος τού έδωσε μιά μικρή εικόνα τού Αγίου Ραφαήλ πού είχε βρεθεί στά πόδια τού κρεβατιού!
Στό δωμάτιο νοσηλείας τόν επισκέφτηκε ο χειρούργος μέ τούς βοηθούς. Στή συζήτηση προέκυψε ότι εκτός από εκείνους (χειρούργο, βοηθό, αναισθησιολόγο) ο ασθενής έβλεπε απέναντί του καί έναν άλλο γιατρό στά λευκά! Βέβαια δέν εισέρχονται στά λευκά σέ θάλαμο χειρουργείου, αλλά μέ πράσινες φόρμες. Ο Καθηγητής (άνθρωπος μέ πίστη) αποδέχθηκε τήν παρουσία τού θεϊκού παράγοντα. “Πές το μου, λοιπόν! 'Ετσι εξηγείται! Σέ χάσαμε τρείς φορές πάνω στήν επέμβαση καί σέ επαναφέραμε μέ ηλεκτροσόκ, συνερχόσουν, καί έτσι συνεχίζαμε”!
Στίς 17.1.1998 ξαναχειρουργήθηκε λόγω υποδιαφραγματικού αποστήματος. Παρέμεινε στό Ιπποκράτειο μέχρι τίς 30.1.98 καί επί ένα χρόνο στό σπίτι του μέ επανειλημμένες επανεξετάσεις από τούς γιατρούς, πρίν συνέλθει πλήρως. Σήμερα ζεί, ομολογώντας τό μεγάλο θαύμα.