Όταν ήμουν πιο μικρός θεωρούσα ότι το ένστικτο ή ενόραση ή όπως θέλει να το λέει ο καθένας μας είναι πολύ μεγάλο δώρο... και ένοιωθα τύχη όταν έβλεπα ότι ήξερα τι θα γίνει.... μετά από καιρό έλεγα ότι δεν πειράζει να ξέρω (ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ) τι θα συμβεί... προετοιμάζομαι... αλλά πλέον το θεωρώ πολύ μεγάλο φορτίο.... το να ξέρεις δεν είναι πάντα καλό... Κάποια στιγμή είχα γνωρίσει έναν άνθρωπο που (η μοίρα τα φέρνει έτσι που βλέπω τέτοιους ανθρώπους) που μου είχε πει κάτι πολύ σημαντικό.. μου είχε πει ότι είχε να βγει 17 χρόνια, να πάει για ένα καφέ... γιατί είναι πολυ σκληρό να ξέρεις ότι αυτός που κάθεται δίπλα σου και αυτή την στιγμή γελάει.... σε 4 μήνες θα πεθάνει.... και πιστεύω ότι είχε δίκιο...