Πόσο μεγάλος είναι ο φόβος για την εκκλησιαστική οργή μπορεί να το καταλάβει κανείς από την παρακάτω ανέκδοτη ιστορία η οποία αναφέρθηκε στον συγγραφέα σαν αληθινή από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν αμφέβαλλε καθόλου γιʼ αυτή. Πολλά χρόνια πριν υπήρχε ένας αρχιεπίσκοπος στην Θεσσαλονίκη ο οποίος σε μια στιγμή θυμού καταράστηκε κάποιον από την περιφέρειά του. «Μακάρι η γη να μην σε δεχθεί». Μετά από χρόνια ο αρχιεπίσκοπος ασπάστηκε το Ισλάμ. Λόγω της σοφίας του και των ικανοτήτων του, του δόθηκε από τους Μωαμεθανούς η θέση του επικεφαλή Μουλά. Εν τω μεταξύ ο άνθρωπος ο οποίος είχε δεχθεί την κατάρα πέθανε και θάφτηκε σύμφωνα με το τελετουργικό. Μετά από τρία χρόνια όπως συνηθιζόταν, ο τάφος ανοίχθηκε και το σώμα βρέθηκε άλιωτο σαν να είχε θαφτεί την προηγούμενη μέρα. Ούτε οι προσευχές, ούτε οι προσφορές μπόρεσαν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τον ξαναέθαψαν αλλά μετά από τρία χρόνια το σώμα βρέθηκε πάλι στην ίδια κατάσταση. Τότε η χήρα θυμήθηκε ότι ο άντρας της είχε αναθεματιστεί από τον αποστάτη αρχιεπίσκοπο. Πήγε λοιπόν στον πρώην ιεράρχη και τον ικέτευσε να άρει το ανάθεμα. Ο ιεράρχης υποσχέθηκε να το κάνει, πράγμα που δείχνει πως αυτή η δυνατότητα δεν είχε χαθεί παρόλη την αποστασία. Αν είσαι επίσκοπος είσαι για πάντα επίσκοπος. Παίρνοντας την άδεια του Πασά, πήγε στον ανοιχτό τάφο, γονάτισε δίπλα και σηκώνοντας ψηλά τα χέρια του προσευχήθηκε για λίγα λεπτά. Με δυσκολία σηκώθηκε στα πόδια του όταν η σάρκα από το πτώμα διαλύθηκε και τα οστά έμειναν γυμνά και καθαρά.