Η γιαγιά μου που καταγόταν από το Φαρακλό, μου είχε αφηγηθεί το εξής περιστατικό που της συνέβη όταν ήταν παιδούλα και έβοσκε νύκτα τα γίδια της στην κορυφή του Αϊ-Λιά μαζί με τον πατέρα της. Κατά τα μεσάνυκτα είδαν ένα φωτεινό μακρόστενο σχήμα να αιωρείται στον ουρανό. Ο πατέρας της Αντώνης Κουρκούλης πετάχτκε πάνω και με τελετουργικό τρόπο σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό κραυγάζοντας το ξόρκι “Σαββατογεννημένος λύκος να σε φάει, Σαββατογεννημένος λύκος να σε φάει”. Μετά ένας ισχυρός κρότος ακούσθηκε και το φωτεινό μετέωρο διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια. Το φωτεινό μετέωρο ονόμασε βρικόλακα και δεν φοβόταν για τον εαυτό του, αλλά, για τα ζώα του που ο Βρικόλακας σήκωνε με τα νύχια του –μπορούσε να σηκώσει και μοσχάρι- και τα μετέφερε στο λημέρι του. Η καταστροφή θα ήταν ολοκληρωτική διότι ο Βρικόλακας δεν αρκειόταν σε ένα ζώο, αλλά, μπορούσε να μεταφέρει όλα τα ζώα στο απάτητο λημέρι του και να τους στραγγίσει με την ησυχία του το αίμα. Η φωλιά του ήταν κάποιο καταχθόνιο σπήλαιο –βρίθει από αυτά ο Άϊ-Λιάς- γιατί ο Βρικόλακας αναφλέγεται στο φως της ημέρας.