Η μητέρα μου μού έχει αναφέρει ότι όταν ήταν 3 ετών τα βράδυα ερχόταν στην κούνια της ένας παπάς με ανοιχτά τα χέρια του κυνηγημένος από Γερμανούς στρατιώτες. Η μορφή αυτή ερχόταν από το παράθυρο και την τρόμαζε. Φώναζε στη γιαγιά και τον παππού μου, αλλά εκείνοι δεν έβλεπαν τίποτα. Ένα βράδυ αποφάσισαν να τη βάλουν στη μέση και να κοιμηθούν όλοι μαζί. Η μαμά μου όμως και πάλι όταν άνοιγε τα μάτια της έβλεπε σκιες να γεμίζουν το δωμάτιο. Έτσι, αποφάσισαν να την πάνε σε έναν ιερέα να τη διαβάσει. Έκτοτε δεν ξαναείδε κάτι. Ρωτώντας, έμαθαν ότι σε εκείνο το σπίτι είχε συμβεί άγριο έγκλημα ενός παππά από Γερμανούς στρατιώτες κατά την Κατοχή. Το μόνο που ξέρω, το σπίτι βρισκόταν στην Ανδρούτσου στον Πειραιά. Δεν ξέρω πού ακριβώς, διότι η μαμά μου και η γιαγιά μου δε θυμούνται και γενικά η μητέρα μου αποφεύγει να περνά από τη συγκεκριμένη οδό (και έμαθα τον λόγο πριν τρία χρόνια με αφορμή μια εκπομπή σχετικά με τα φαντάσματα).