Στις 21 Απριλίου 1953 η κ. Βασιλική Φ. είδε μια περίεργη οπτασία σε μια αυλή της Άνω Ηλιούπολης η οποία τότε ήταν ουσιαστικά επαρχία. Επρόκειτο για μια περίεργη «γυναίκα» με ένα σκυλάκι. «Είχε μάτια πεταχτά, πελώρια, φαρδύ μέτωπο, απίστευτα ισχνή μέση και φορούσε ρούχα παλιάς εποχής χρώματος γκρι, φούστα και ζακέτα. Την ακολουθούσε ένα πολύ μικρό σαν σκιά μαύρο σκυλάκι που έτρεχε πάνω από τη γη. Ήταν δεμένο μ’ ένα διαφανές χονδρό κορδόνι. Όταν επιχείρησα να τη ρωτήσω τι ώρα είχε για να μάθω από πού ήταν και από πού ήρθε μου έριξε ένα απειλητικό βλέμμα. Χάθηκε στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Γεωργίου». Η κυρία Φ. συνεχίζει «Την άλλη μέρα μάθανε ότι στα χωράφια του Αγ. Νικολάου κατέβηκε από τον ουρανό ένα αλουμινένιο σπιτάκι. Μέσα από τα παράθυρα, ένας τσοπάνης είδε νάνους, τερατωδώς άσχημους. Ήταν μέσα και ένας νάνος που είχε κεφάλι ζώου. Μόλις είδε τον τσοπάνη σήκωσε τα χέρια του ψηλά. Σε λίγο άρχισε ν’ ανοίγει μια πόρτα και να βγαίνει έξω ένας νάνος κρατώντας στα χέρια του κάτι σαν χρυσό πιάτο. Από μακριά φάνηκε η γυναίκα που είχα δει. Ο νάνος υποκλίθηκε και η γυναίκα γέμισε το πιάτο χώμα. Μπήκαν μέσα στο σπίτι και χάθηκαν στον ουρανό μ’ ένα κρότο σαν βροντή.