Ένας πολύ καλός φίλος του αρραβωνιαστικού μου έχει ένα εξοχικό στο Λουτράκι. Το σπίτι είναι μετά την Περαχώρα, πριν τη Λίμνη Βουλιαγμένης (στο Ηραίο) χτισμένο σε ένα λόφο στο πουθενά. Γενικά εκεί έχουν χτίσει μετά τις μεγάλες φωτιές του 198(;) κάτι και στην "γειτονιά" έχει αλλά 3-4 σπίτια σε απόσταση τα οποία χρησιμοποιούνται σαν εξοχικές κατοικίες. Το σπίτι λοιπόν είναι 2όροφο με μια ωραιότατη αυλή. Ο κάτω όροφος είναι ο μισός ημιυπόγειος, δηλ το μισό σπίτι ήταν κάτω από το έδαφος και το άλλο μισό έβλεπε στην αυλή. Ο Γιώργος λοιπόν-ο ιδιοκτήτης-με την κοπέλα του την Κέλλυ έμεναν στο κάτω σπίτι και εγώ με το Γιάννη στο πάνω. Το πάνω σπίτι ήταν μεζονετούλα, στο ισόγειο ήταν μπάνιο, κουζίνα, σαλόνι και επάνω ένα δωμάτιο μεγάλο σαν προθάλαμος και η κρεβατοκάμαρα. Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο σπίτι "μας", δηλ το επάνω, ένιωθα μια παγωμάρα, ένα μούδιασμα. Ανά πάσα στιγμή και καθʼ όλη τη διάρκεια της μέρας αισθανόμουν ότι ήταν από πίσω μου κάποιος και ότι ήταν έτοιμος να με πιάσει. Ήμουν σίγουρη ότι σε δευτερόλεπτα θα ένιωθα το χέρι του. Ανέβαινα την ξύλινη σκάλα για να πάω στο δωμάτιο και περιμένω το χέρι να μου πιάσει το πόδι. Σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο πηγαίναμε εκεί και πάντα το ίδιο συναίσθημα αλλά μόνο στο πάνω σπίτι, όχι στο κάτω! Ώσπου έρχεται και το τελευταίο που πάτησα εκεί το πόδι μου. Λόγω του ότι έκανε κρύο και δεν είχε καλοριφέρ, κλείναμε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και βάζαμε 2 σόμπες αλογόνου. Τον Γιάννη τον είχε ήδη πάρει ο ύπνος και εγώ ήμουν σε μια φάση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ξαφνικά ακούω από το μπαλκόνι έξω-στον δεύτερο ουσιαστικά όροφο για να σας δώσω να καταλάβετε το ύψος-κάποιον να τρέχει. Πετάχτηκα από το φόβο μου και ξύπνησα το Γιάννη ο οποίος πρόλαβε να ακούσει το τελευταίο βήμα. Επειδή εκείνος δεν πιστεύει σε αυτά και είχε ακούσει το βήμα, σκέφτηκε να βγει να δει τι ήταν, εγώ όμως επειδή είχα τρομάξει δεν τον άφησα. Από εκείνη τη στιγμή κ μετά με είχε πιάσει τέτοια ταραχή που δε μπορούσα να κοιμηθώ, γιʼ αυτό το λόγο επέβαλα στο Γιάννη να μην κοιμηθεί εάν δεν πάρει εμένα πρώτα ο ύπνος. Και εκεί που έλεγα ότι όλα είχαν τελειώσει, αρχίζει ξαφνικά να τρέμει το στρώμα. Λογικό όταν γίνεται κάτι τέτοιο να κοιτάξουμε τη λάμπα-θα ήταν σεισμός. Όμως δεν κουνιόταν τίποτα. Μόνο το στρώμα. (Σημ. Aragorn : Σε νεότερο post η κοπέλα αναφέρει πως την κίνηση του στρώματος την αντιλήφθηκε και ο Γιάννης.) Περιττό να σας πω πως άργησα πολύ να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ, είχε πάει η ώρα περίπου 5 και δεν πήγα ξανά. (Σημ. Aragorn : Ο Γιάννης πλήρωσε τη νύφη. Αφού δεν κοιμήθηκε η κοπέλα δεν κοιμήθηκε και αυτός, αφού έτσι ήταν η συμφωνία!). Να ενημερώσω πως το δωμάτιο αυτό ήταν του πατέρα του Γιώργου ο οποίος είχε πεθάνει αλλά όταν του είπα τι είχε συμβεί μου απάντησε πως είχαν μείνει και άλλοι εκεί αλλά κανένας δεν είχε περάσει κάτι παρόμοιο.