Μια πολύ στενή μου φίλη μου διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία : «Ο πατέρας μου μαζί με τον αδερφό του πήγαιναν κάθε βράδυ στο καφενείο (Κάλυμνος). Κάποιο βράδυ σε πολύ προχωρημένη ώρα, ο θείος μου είπε στον πατέρα μου ότι ήθελε να γυρίσει μόνος του στο σπίτι που ήταν λίγο μακριά (στην Κάλυμνο για να φτάσεις σε κάποιους οικισμούς πρέπει να περπατήσεις αρκετή ώρα και να ανέβεις πολλά σκαλοπάτια και σοκάκια). Όπως μας διηγήθηκε την επομένη, είχε μια πολύ παράξενη εμπειρία. Καθώς περπατούσε άκουσε ένα πολύ περίεργο θόρυβο χωρίς να μπορεί να διευκρινίσει τι ήταν. Σταμάτησε καθώς νόμιζε πως ήταν ο πατέρας μου. Είδε μια σκιά, όμως αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. Συνέχισε, αλλά άκουσε πίσω του βήματα, λες κάποιος έσερνε αλυσίδες. Φώναξε, προσπάθησε να δει τι ήταν αλλά μάταια. Η σκιά τον ακολούθησε γιʼ αρκετή ώρα κάνοντας αυτούς τους παράξενους θορύβους. Όπως μας είπε, το έβαλε στα πόδια και δεν ξαναπέρασε από εκεί τέτοια ώρα».