Ήταν Αύγουστος του 2003 όταν εγώ με τρεις φίλους μου περνάγαμε με τα μηχανάκια μας από τον δρόμο μπροστά από το συγκεκριμένο σπίτι. Αυτό είναι εγκαταλελειμένο αρχοντικό. το πρώτο μηχανάκι (με τους δύο φίλους μου) πέρασε μπροστά και αμέσως μετά πέρασα εγώ με τον άλλον φίλο μου. Απόσταση χρονική λίγων δευτερολέπτων. Και οι δύο μας στο δεύτερο μηχανάκι είδαμε το σπίτι αυτό μέσα στα φώτα σαν να γινόταν πάρτι, δεξίωση κάτι τέτοιο. Στο ψηλό σημείο υπάρχει ένα μικρό μπαλκόνι. Εκεί τα πατζούρια ήταν ανοιχτά και υπήρχε κόσμος που μας κοιτούσε όπως περνούσαμε. Στο επόμενο φανάρι που σταματήσαμε είπα στα παιδιά ότι δεν είναι περίεργο που κάνουν γιορτή σε ένα τέτοιο σπίτι. Τα παιδιά στο πρώτο μηχανάκι είπαν ότι το σπίτι ήταν θεοσκότεινο όπως πάντα, ενώ ο συνεπιβάτης μου είπε ότι ήταν όλο φώτα. Εγώ ο Κώστας και ο Γιώργος το είδαμε φωτεινό με κόσμο ενώ ο Αντρέας και ο άλλος Γιώργος το είδαν σκοτεινό όπως πάντα... Δεν είμαι τρελός και έχω μάρτυρα που το είδε, όπως και μάρτυρες που δεν το είδαν. Τι να πω; Από τότε δεν το έχω δει να έχει φώτα και όποτε περνάω πάντα του ρίχνω μία καχύποπτη ματιά...