Μια ενδιαφέρουσα επίσης μαρτυρία είναι αυτή του γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη. Ο γέροντας αφηγείται ότι έβλεπε ο ίδιος, ένα διάστημα όταν ήταν πολύ άρρωστος, ένα μαρινέ (γαλάζιο) αστέρι που ξαφνικά εμφανιζόταν στον ουρανό και τον έκανε καλά. Το αστέρι αυτό δεν ήταν συνηθισμένο, αλλά και δεν είχε σχέση με τα “διαστημόπλοια των εξωγήινων” που προκαλούν σκέψεις γύρω από υλικά πράγματα. Αυτό έκανε τον γέροντα να ποθεί να πάει μαζί του στον Παράδεισο, γιατί του προξενούσε χαρά και ψυχική αγαλλίαση. Οπωσδήποτε είχε το χαρακτηριστικό της ήρεμης προσέγγισης αγγελικής δύναμης που χωρίς ούτε “στενές επαφές”, ούτε πολλά λόγια και χάσιμο χρόνου, μόνο με την εμφάνισή του θεράπευε από τα βάθη του Ουρανού. Ο γέροντας εξ άλλου, όπως αφηγείται ο ίδιος, ήταν πολύ καλός γνώστης του κινδύνου στον αέρα από τα εκεί δαιμόνια, τα «τελώνια», έκφραση που υποδηλώνει την ενασχόλησή τους, να αποτελούν δηλ. σαν τελωνείο ένα είδος ελέγχου, και να εμποδίζουν τις ψυχές που ξεγελάστηκαν από διάφορες κακίες όταν ζούσαν, να ξεφύγουν από τον περίγειο χώρο.