Μικρός πίστευα πολύ στα ufo, μάζευα και σελίδες από εφημερίδες με αναφορές. Με τα χρόνια όμως εξασθένισε η πεποίθηση πως έχουμε δεχτεί επισκέψεις από άλλους πολιτισμούς. Πέρασα στο άλλο άκρο του σκεπτικιστή ή τέλος πάντων αδιάφορου. Ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό όμως με κάνει πάλι να σκεφτώ. Αφορά κάτι που είδαν οι γονείς μου ένα βράδυ του 2006. Κατ'αρχήν να πω και είναι πολύ σημαντικό πως οι γονείς μου ΔΕΝ πίστευαν ποτέ σε τέτοια πράγματα, είναι προσγειωμένοι, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, συντηρητικοί άνθρωποι. Στις 8 Μαρτίου του 2006 , 11 η ώρα το βράδυ πήγαιναν με το αυτοκίνητο απο το Δαμιανό προς τη Λεπτοκαρυά. Λίγο πριν από το χωριό στην ανηφόρα (πριν πάρουν τη στροφή για την ταβέρνα Ακρίτες) φωτίστηκε ο δρόμος και το αυτοκίνητο. Απο επάνω τους περνούσε ένα γαλαζοπράσινο φως σε χαμηλό υψος που φώτιζε τους γύρω λόφους. Αμέσως κοιτάχτηκαν έντρομοι και είπαν "Τι είναι αυτό?". Σταμάτησαν στην άκρη άλλα είχε ήδη κρυφτει από το λοφάκι αριστερά του δρόμου. Η μητέρα μου είναι φοβιτσιάρα και του ζήτησε να φύγουν. Με το που γύρισαν σπίτι με πήραν τηλέφωνο. Πότε άλλοτε οι γονείς μου δεν παίρνουν τόσο αργά τηλέφωνο. Ήμουν (και είμαι) σίγουρος πως κάτι ξεχωριστό θα είχε γίνει για κάνουν κάτι τέτοιο. Οταν συναντηθήκαμε προσπάθησα να τους κάνω να θυμηθούν οσο καλύτερα μπορούσαν. Τα χρώματα της ίριδας που είχε με έκαναν να σκεφτώ πως ίσως επρόκειτο για κάποιον μετεωρίτη που καιγόταν με την τριβή του αέρα αλλά ο πατέρας μου ήταν σίγουρος πως διέκρινε το σχήμα του και δεν ήταν φυσικό. Ηταν σαν ένας μεγάλος ρόμβος, σαν ενας "φωτεινός χαρταετός". Οι δυο μπροστινές του πλευρές ήταν ελαφρώς μικρότερες απο τις δύο πίσω. Μου το ζωγράφισε και έμοιζε αρκετά με το πλεον αποσυρμένο stealth βομβαρδιστικό F117. Έχω ακόμη τη ζωγραφιά. Δεν ξέρω τι ήταν αλλά ξέρω πως οι γονείς μου είδαν κάτι που δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν και δεν είχαν ποτε τους ξαναδεί. Πήγα δυο βραδιές με έναν κολλητό στην κορυφή της ανηφόρας έξω απο το χωριό με κάμερα, κιάλια και τα σχετικά αλλα δεν εμφανίστηκε τίποτα. Έπρεπε να ήμουν μαζί τους εκείνο το βράδυ.