Το Φεβρουάριο τού 1996 ο 13χρονος Γεώργιος, υιός τού Δημητρίου και της Ζωγράφας Γιατρά (Στ. Ελμάζη 7, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης) εισήχθη στο Ορθοπεδικό τμήμα τού Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης. Η μαγνητική τομογραφία έδειξε όγκο περίπου 2 κιλών στο δεξιό ισχίο, ατροφία οστού και κάταγμα! 'Έγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις, διότι ήταν σπανιότατος τόσο μεγάλος όγκος. Με τη βιοψία αρχικώς διέγνωσαν “πνέτ πυέλου”. Στις 11 Μαρτίου εισήχθη στο Ογκολογικό τμήμα για χημειοθεραπεία, τής οποίας την πορεία παρακολουθούσαν και δύο Ιταλοί και τρεις Άγγλοι γιατροί. Ο πατέρας μεγάλωσε ορφανός και πολλά χρόνια δεν είχε σχέση με την Εκκλησία. Από τις πρώτες όμως μέρες πού αρρώστησε ο γιος του ανέβαινε στην Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα. Ζητούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τούς Αγίους για να δυναμώσει την πίστη του, πήρε λαδάκι από το καντήλι και καθημερινά σταύρωναν το παιδί. Διάβαζαν τα βιβλία τού Αγίου, έκαναν συνεχώς προσευχή, όπως και στη Μονή μνημόνευαν το όνομα τού παιδιού σε κάθε θ. Λειτουργία. Πριν λοιπόν εισαχθεί το παιδί στο Ογκολογικό τμήμα, είδε αποβραδίς στον ύπνο του τον άγιο Ραφαήλ να του δείχνει τα δωμάτια με τα άρρωστα παιδιά, και το δικό τους δωμάτιο το Νο 12. Μʼ αυτήν την προειδοποίηση, προετοίμαζε ψυχολογικά το γιο του για το θέαμα των νοσηλευομένων παιδιών, καθώς μεταφερόταν στο Παιδογκολογικό. Τού έγιναν 20 χημειοθεραπείες (Μάρτιος '96 Ιούνιος '97). Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωσή τους δεν ήταν σίγουρο αν θα τον εγχείριζαν για αφαίρεση τού όγκου. Η μητέρα παρακαλούσε συνεχώς να βρεθεί τρόπος να χειρουργηθεί. Διαβάζοντας αποκοιμήθηκε. Βλέπει τον άγιο Ραφαήλ ολοζώντανο μπροστά της να την καθησυχάζει και τής λέει: Ο Γιώργος θα κάνει εγχείρηση. Το Μάρτιο τού 1997 πήγε δύο μέρες για εξετάσεις στην Αγγλία. Τον Ιούνιο τού 1997 εισήχθη στό Royal National Orthopedic στό Mitlssex Stanmore. Η μητέρα καθημερινά τον άλειφε με λαδάκι τού Αγίου, μητέρα και γιος προσεύχονταν συνεχώς. Και ο πατέρας δεν έπαυε να προσεύχεται. Ένα βράδυ βλέπει πώς ανέβαινε στο Γολγοθά και αντίκρισε τον Κύριο σταυρωμένο να ανοίγει τα μάτια Του και να τού λέει: Μην ανησυχείς. Την επομένη βλέπει τον άγιο Ραφαήλ να τον προειδοποιεί: Ο Γιώργος θα μπει τρεις φορές στο χειρουργείο, αλλά θα γίνει καλά. Οι γιατροί από την Αγγλία τούς είχαν προετοιμάσει μόνο για ένα, πολύωρο βεβαίως, χειρουργείο. 'Όμως μετά την πρώτη πολύωρη εγχείρηση είπαν στη μητέρα ότι έπρεπε να γίνει και δεύτερη επέμβαση. Όταν πληροφόρησε σχετικά το σύζυγό της στην Ελλάδα, τής είπε ότι το περίμενε, την διαβεβαίωσε ότι θα γινόταν και τρίτο χειρουργείο και τής διηγήθηκε τʼ όνειρό του. Όλα επαληθεύτηκαν! Το παιδί χειρουργήθηκε στις 23 Ιουνίου επί εννέα με δέκα ώρες συνεχώς. Συνήλθε σε λίγες ώρες, πράγμα απρόσμενο για τούς γιατρούς. Στις 27 Ιουνίου το χειρούργησαν πάλι. Η μητέρα παρακαλούσε: Άγιε Ραφαήλ, βοήθησέ μας να βγάλει τον καθετήρα (στην αρτηρία τής καρδιάς). Να μη χρειασθεί χημειοθεραπεία. Εντωμεταξύ έπρεπε να γίνει και τρίτο χειρουργείο, γιατί είχε μετατοπιστεί το ισχίο. Πριν το χειρουργείο, παρουσίασε μια τρεμούλα. Οι γιατροί διαπιστώνοντας ότι είχε μολυνθεί ο καθετήρας, τού τον έβγαλαν και επειδή ήδη είχε κάνει αρκετή χημειοθεραπεία εδώ στην Ελλάδα, δεν τοποθέτησαν ξανά καθετήρα για νέα θεραπεία. Η μητέρα με αγωνία πάλι παρακαλούσε ζητώντας τη συμπαράσταση τού Αγίου: Άγιε Ραφαήλ, τρέξε, εγχείρησε το Γιώργο εσύ! Βλέπει στον ύπνο της τον Άγιο ρασοφόρο να ανασκουμπώνεται, να παραμερίζει τούς γιατρούς τρεις φορές και να χειρουργεί ο ίδιος το παιδί. Οι συμβολικές αυτές επεμβάσεις τι άλλο σήμαιναν παρά την ιδιαίτερη φροντίδα τού αγίου Ραφαήλ. 'Ήταν ολοφάνερο πώς μέσα από την σωστή ιατρική αγωγή θα τούς συμπαραστεκόταν και θα τούς βοηθούσε με την θεόσδοτη παρρησία του ο ίδιος, όργανο τής θαυμαστής Πρόνοιας τού Σωτήρος Χριστού. Η ανάνηψη μετά κι από την τρίτη επέμβαση ήταν ανέλπιστα ταχύτατη. 'Έμειναν τρεις μήνες στο Νοσοκομείο, με το πόδι μέχρι το ισχίο στο γύψο. Επέστρεψαν στις 30-8-1997. Στην όψη τού παιδιού εμφανής η βελτίωση. 'Έγιναν δύο έλεγχοι, ένας στο Ιπποκράτειο και ένας πάλι στην Αγγλία. Δεν διαπιστώθηκε μέχρι σήμερα καμιά μετάσταση, η δε αποκατάσταση τής κινητικότητας σταθερά βελτιώνεται, παρά το εξαιρετικώς βεβαρημένο ιατρικά ιστορικό. Η ζωή τους άλλαξε, κι αυτό είναι το επιπρόσθετο θαύμα. Πιστεύουν εν μετανοία στον ζώντα Θεό. Το οστεοσάρκωμα τού γιου τους (η τελική ιατρική διάγνωση ήταν: καρκίνος Ewing) έγινε αιτία να ξαναβρούν τον Θεό ως Πατέρα και την Εκκλησία ως μητέρα. Από τότε εκπληρώνουν αυθόρμητα την προτροπή τού Μ. Βασιλείου: Να ενθυμείσθε το Μάρτυρα όσοι τον απολαύσατε στα όνειρα… όσοι γίνατε καλά από την αρρώστια, όσοι πήρατε πίσω τα παιδιά σας ενώ ήταν να πεθάνουν, όσοι πήρατε διʼ αυτού παράταση ζωής. Ο ένας να τα λέει στον άλλον.