Πριν 4 χρόνια ζούσα στο Ηράκλειο.. Ήταν η πρώτη χρόνια που εργαζόμουν και εντελώς ξαφνικά από ένα κρύωμα ξεκίνησε πάθαινα συχνά κρίσεις πανικού.. Ενώ μέσα σε σπίτι ένιωθα υπέροχα όταν ήμουν έξω ένιωθα μία δυσφορία και ήθελα να τρέξω να χωθώ μέσα σε δικό μου χώρο.. Άρχισα σιγά σιγά να κλείνομαι μέσα και να περιμένω πως και πως Παρασκευή για να μη χρειαστεί να πάω στη δουλειά.. Δεν πήγαινα πουθενά για 2 μήνες και έβρισκα δικαιολογίες στις εκεί φίλες... Ήρθαν οι διακοπές των Χριστουγέννων και το πράγμα χειροτέρεψε γιατί ήταν και γονείς εδώ και δε μπορούσα να είμαι συνεχεία κλεισμένη μέσα...Κάθε έξοδος μου ήταν δραματική... Πήγα σε παθολόγο, οφθαλμίατρο μήπως είχα κάτι σωματικό όλα ήταν πεντακάθαρα Ένα βράδυ έκανα τάμα σε Άγιο Ραφαήλ και Άγιο Εφραίμ και άρχισα να διαβάζω τα βιβλία τους. Μετά από 2-3 μέρες ένα βράδυ ένιωσα μέσα σε ύπνο μου κάποιον να μπαίνει σε δωμάτιο να σηκώνει σκεπάσματα και να με ξανασκεπάζει..(όπως κάνει η μαμά μας αν έχουμε ξεσπεπαστεί) Εγώ υπέθεσα ότι είναι η μαμά απλά δεν άκουσα πόρτα να ξανακλείνει... Το επόμενο πρωί ρώτησα αν είχε μπει σε δωμάτιο και είπε όχι... Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως δε σκέφτηκα εκείνο το πρωί "αχ πως θα είμαι σήμερα;" όπως έκανα πλέον καθημερινά. Πήγα μαγαζιά, σούπερ Μάρκε , για καφέ και το βράδυ για ποτό σε ένα μπαράκι γεμάτο κόσμο.. Πέρασα υπέροχα.. Από εκείνη τη μέρα είμαι μια χαρά, δεν ένιωσα ποτέ ξανά τίποτα. Το καλοκαίρι του 2004 πήγα Μυτιλήνη και έγραψα γράμμα και στις δυο μονές για να ευχαριστήσω Αγίους. Με έχουν βοηθήσει πολλές φορές σε θέματα που αφορούν και εμένα και δικούς μου ανθρώπους... Όπως καταλάβαινες πιστεύω στα θαύματα.