Πέρυσι είχα γνωρίσει δύο Ιταλούς Καθολικούς, σοβαρούς και θεοφοβούμενους κατά τα άλλα, πού όσα είχαν εξομολογηθεί στον Καθολικό ιερέα τους, όπως μου έλεγαν, τούς τα πέταξε ένας δαιμονισμένος στην Ζάκυνθο. Γιατί ήσαν στην ουσία ανεξομολόγητοι... Ό δαιμονισμένος ήταν Έλληνας, και μάλιστα δεν ήξερε καθόλου Ιταλικά, όπως μετά τούς είπε, μέσω γνωστού του πού ήξερε την γλώσσα. Τούς έλεγε μάλιστα κρυφές αμαρτίες τους , σε άπταιστη Ιταλική, και με προφορά Τοσκάνης..."