Καταρχήν θα πρέπει να σας πω ότι ο τόπος γύρω από τον Βούζαρη (όπως και ο ίδιος-κυρίως) είναι ιστορικός από αρχαιοτάτων χρόνων. Εκεί βρίσκονταν τα αρχαία ορυχεία των Μακεδόνων βασιλέων. Το όρος Βούζαρη έχει 550 μέτρα υψόμετρο και μέσα στα σπλάχνα του κρύβει μεγάλους θησαυρούς. Ρουμπίνια και λευκόλιθους. Συνεχίζει μέχρι και σήμερα να προσφέρει αυτά τα πετρώματα αλλά όχι στους Έλληνες. Στους πρόποδες του υπάρχει ένα ερευνητικό κέντρο λευκόλιθων. Για ρουμπίνια μόνο δεν γίνεται λόγος... και πως να γίνει λόγος για κάτι τέτοιο... Θα γινόταν ένας χαμός εκεί από χρυσοθήρες. Γύρω από τον Βούζαρη αλλά και από τα άλλα γύρω βουνά υπήρχαν αρχαία ορυχεία όπως είπαμε πιο πάνω. Μπορεί η Μακεδονία να είχε πέσει στα χέρια των ρωμαίων το 168 π.Χ. αλλά δεν είχαν πέσει τα ορυχεία. Ο τελευταίος Μακεδόνας βασιλέας όσο κρυβόταν ήθελε να προλάβει να μαζέψει όσο περισσότερο μπορούσε από τον πλούτο που του χάριζε η γη της Μακεδονίας για να καταφέρει να ανασυνταχθεί (η Μακεδονία είχε άλλους 20.000 στρατιώτες διάσπαρτους σαν φρουρές σε άλλες περιοχές και περίμεναν το κάλεσμα για ανασύνταξη- μετά την φυλάκιση του Μακεδόνα Βασιλέα ο στρατός διαλύθηκε ολοκληρωτικά). Οι μάχες λοιπόν που ξετυλίχθηκαν μπροστά στα ορυχεία ήταν μανιώδεις. Οι ρωμαίοι έχασαν αρκετό στρατό για να καταφέρουν να τα καταλάβουν. Τα χρόνια περνάνε και τα ορυχεία αυτά έρχονται στον έλεγχο πια των Βυζαντινών. Όμως... πολλά χρόνια μετά πλησιάζει ένα "σύννεφο" φήμης που κράτησε μέχρι σήμερα... Τα ορυχεία τα εκμεταλλεύονταν- λένε -οι εβραίοι της Μακεδονίας. Πριν λίγα χρόνια και επί της προεδρίας του κ. Στεφανόπουλου, πέφτουν κάποιες περίεργες υπογραφές. Που έπεσαν αυτές οι υπογραφές και γιατί έπεσαν; Ο χώρος γύρω από τον Βούζαρη δινόταν νόμιμα και με τις ευλογίες του Προέδρου της Δημοκρατίας στον εβραϊκό λαό με την δικαιολογία που σας είπα παραπάνω-μια φήμη δηλαδή. Είναι επίσημο αυτό που σας λέω περί των υπογραφών και δεν χωράει καμιά αμφισβήτηση. Ένας πολύ καλός μου φίλος εδώ μέσα το έχει και σε ντοκουμέντο και θα προσπαθήσω να έρθω σε επαφή μαζί του να το δημοσιεύσουμε (αν δεν το διαβάσει πρώτος ώστε να το κάνει). Γύρω από τον Βούζαρη, στους πρόποδες στην κυριολεξία, έχουν δημιουργηθεί οικισμοί που όταν τους πλησιάζεις στα ενδότερα τους νιώθεις την "σιωπή" γύρω σου. Στην πρώτη μου επίσκεψη με κάποιους πολύ καλούς μου φίλους πριν μερικά χρόνια προσπαθήσαμε να αποσπάσουμε κάποιες πληροφορίες για αυτούς τους οικισμούς αλλά μας έδιωξαν κακήν κακώς χωρίς υπερβολές. Οι οικισμοί είναι πραγματικά περίεργοι. Η πληροφορία που υπάρχει είναι ότι εκεί ο χώρος θα γεμίσει από αυτούς τους οικισμούς για φιλοξενήσει έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών... Δεν σας κρύβω ότι πιστεύω πως θα είναι εβραϊκής προέλευσης αφού αυτό είναι και το λογικό. Αφού ο ίδιος ο χώρος δόθηκε σε αυτούς. Ας πάμε τώρα σε αυτόν τον λόγο των 550 μέτρων. Η ανάβαση του με τα πόδια είναι από κάθε του πλευρά δύσκολη αφού από παντού θα βλέπεις άγρια φυτά-πυκνά και με έντονα αγκάθια. Επίσης οι βράχοι είναι η "φορεσιά" του. Ακόμη και από την εύκολη διαδρομή δεν είναι τόσο εύκολη... εκεί οι βράχοι είναι πολύ περισσότεροι. Ο χώρος-λόφος έχει κάποιες παραξενιές... Αν πάει κάποιος με μετρητή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας θα δείξει κάτι αφύσικο. Ο μετρητής θα σας δείξει κάτι περισσότερο από το μέτριο. Άνθρωποι με πρόβλημα στην καρδιά ή στο αναπνευστικό λίγο περισσότερο του μετρίου θα νιώσουν αδυναμία και φυσικά κάτι να τους σφίγγει. Πάμε τώρα στο άλλο... Την πρώτη φορά ελέγξαμε μια πυξίδα μέσα στην εκκλησία. Έχανε λίγο, όχι πολύ, πάντως έχανε συνεχώς. (γνωρίζω καλά- όχι μόνο εγώ- πως να ελέγχω μια πυξίδα). Την δεύτερη φορά εκτός από τον μετρητή ξαναελέγξαμε την πυξίδα, εκτός εκκλησίας. Ξανά τα ίδια. Την τρίτη φορά, τώρα με τον Κώστα, πάλι τα ίδια. Θεωρώ φυσιολογικό το φαινόμενο της πυξίδας αφού το παρεμβάλει το αφύσικο φαινόμενο του ηλεκτρομαγνητισμού. Κάποιοι τύποι... είχαν πει κάποτε ότι το βουνό κρύβει στα σωθικά του ένα κοσμοσκάφος... Ας πάμε στην εκκλησία. Θα διορθώσω τον φίλο μου τον Κώστα λέγοντας ότι η εκκλησία φροντίζεται τόσο καλά που δεν δείχνει την παλαιότητα της. Ανακαινισμένη. Τα τοιχώματα πάντα βαμμένα κατάλευκα, η σκεπή κατασκευάζεται και επιδιορθώνεται κάθε τόσο. Η εκκλησία δείχνει πανέμορφη και κάθε άλλο παρά παλιά... Κι όμως... η εκκλησία είναι αρκετά παλιά. Πάρα πολύ παλιά όπως λένε μερικοί που ρωτήσαμε από τα Βασιλικά. Πιο παλιά και από το μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας λίγο πιο κάτω. Ο Προφήτης Ηλίας με προβληματίζει πάντα... Σε όποιο βουνό κι αν πάω που κρύβει μια ιστορία από τα αρχαία χρόνια, βρίσκω και μια εκκλησίτσα αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Είναι γνωστό στους περισσότερους που ξέρω ότι ο Προφήτης Ηλίας είναι και κάτι σαν κώδικας-μυστικός για τους παλαιούς εκπροσώπους του Χριστιανισμού. Σε κάθε μυστήρια κορυφή θα βρεις και ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία (εντάξει όχι σε όλα αλλά στα περισσότερα). Η εκκλησία επίσης έχει ένα ακόμη μυστήριο... Ενώ έξω από την εκκλησία υπάρχει ένα ντουλαπάκι κλειδωμένο με ένα αρκετά καλό και ακριβό θα έλεγα λουκέτο οι πόρτες της έχουν απλά ένα "μοχλό-γάντζο" που ανοιγοκλείνει για να ανοίξεις ή να κλείσεις. Υπάρχουν μέσα στην εκκλησία 2 τουλάχιστον παλιές εικόνες, η μία της Παναγίας. Θα μπορούσε να τις κλέψει ο οποιοσδήποτε. Ευτυχώς δεν έχω δει ποτέ να λείπει κάτι από μέσα και ειδικά από τις εικόνες. Λέω ευτυχώς γιατί ο χώρος μπορεί και είναι προσβάσιμος στον καθένα ακόμη και σε βάνδαλους.