Ίσως δεν είναι θαυμαστό που μέσα στο άπειρο του χρόνου, με τις ροές της τύχης, κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται αυτόματα. Γιατί ίσως να μην είναι περιορισμένο το πλήθος των υποκειμένων και έτσι η τύχη έχει άφθονο χορηγό την άπειρη ύλη για όμοια αποτελέσματα ή ίσως τα περισσότερα πράγματα συμπλέκονται από ορισμένο αριθμό, οπότε είναι αναγκαίο να συμβαίνουν πολλές φορές τα ίδια και να πραγματοποιούνται με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι που αγαπούν αυτά συγκεντρώνουν από την ιστορία και απʼ όσα ακούνε, όλα εκείνα που ενώ μοιάζουν ότι έγιναν κατά τύχη, φαίνεται ότι είναι προϊόντα λογικής και πρόνοιας. Όπως το ότι υπήρξαν δύο Άττεις, ο ένας από τη Συρία κι άλλος από την Αρκαδία, που και οι δύο σκοτώθηκαν από αγριογούρουνο. Όπως και το ότι υπήρξαν δύο Ακταίωνες, ο ένας από σκυλιά και ο άλλος από τους εραστές του, διαμελίστηκαν. Επίσης δύο Σκιπίωνες από τους οποίους οι Καρχηδόνιοι νικήθηκαν από τον έναν και καταστράφηκαν ολοσχερώς από τον άλλον. Η Τροία κυριεύτηκε από τον Ηρακλή για τα άλογα του Λαομέδοντα και από τον Αγαμέμνονα από τον λεγόμενο δούρειο ίππο, ενώ μια τρίτη φορά από τον Χαρίδημο όταν οι Τρώες δεν μπόρεσαν να κλείσουν γρήγορα τις πύλες επειδή είχε πέσει κάποιο άλογο. Στις δύο πόλεις που έχουν όνομα ευωδιαστού φυτού, την Ίο και την Σμύρνη, λένε πως στη μία γεννήθηκε και στην άλλη πέθανε ο Όμηρος. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε ότι οι πολεμικότατοι των στρατηγών που κατάφεραν τα περισσότερα με δόλο ήταν μονόφθαλμοι, όπως ο Φίλιππος, ο Αντίγονος, ο Αννίβας, ο Σερτώριος, στον οποίο αναφέρετε το αυτό σύγγραμμα.