Πριν χρόνια το 2001 πήγα με μια φίλη μου διακοπές Κρήτη 10 μέρες. Τις 5 τις περάσαμε σε μια λίμνη, την λίμνη Κούρνα. Μαγευτικό το τοπίο ωραία μέρη αλλά εκεί ένιωσα τον απόλυτο φόβο. Ήθελα να φύγω χωρίς να ξέρω γιατί. Ένιωσα τις αισθήσεις μου να οξύνονται τρελά καθώς συνέβη και ένα περίεργο γεγονός (δεν θʼ αναφέρω τώρα γιατί θα μακρηγορήσω) Ήταν περίεργα, οι άνθρωποι ήταν σαν να διάβαζαν την σκέψη μου, άνθρωποι απλοί που π.χ. είχαν ταβέρνα και πηγαίναμε να φάμε. ένιωθα ότι μου μιλούσαν χωρίς να μου μιλάνε. Μια μέρα ένας παππούς που είχε την ταβέρνα βγήκε απ το παράθυρο και φώναξε στην φίλη μου 'εσύ πάντως είσαι μάγισσα'. Γιατί σε ονόμασε έτσι? την ρώτησα. Γέλασε και μου απάντησε' γιατί σε μένα δεν πιάνουν αυτά που κάνουν εδώ'. Όταν γύρισα ο τότε φίλος της πρώην αφεντικίνας μου που ήταν κρητικός με ρώτησε πως ένιωσα στην Κρήτη και αν ένιωσα εκεί που πήγα να μου διαβάζουν την σκέψη. Γιατί δεν με ρώτησε όπως όλοι απλά πως τα πέρασα? Ξέρει κανείς κάτι γιʼ αυτό το μέρος? […]η λίμνη είναι ανάμεσα σε Ρέθυμνο και Χανιά σε μια περιοχή που λέγεται Βάμος. Εκεί όπως είπα είχα πάει με την φίλη μου είχε πάει όμως και μια ξαδέρφη της που χε καταγωγή από κει από το άλλο σοι της με φίλες της. Θα σου πω τούτο. Ένα βράδυ κανονίσαμε με τα κορίτσια να βγούμε και με κάτι γνωστούς της φίλης μου από την λίμνη κοντά. Μπήκαν τα παιδιά στο πίσω κάθισμα και εγώ μπροστά. Ένιωσα πιο έντονα από ποτέ στην ζωή μου ότι θα χουμε ατύχημα και θα πεθάνουμε. Της είπα να με κατεβάσει λέγοντας ότι δεν θέλω να πάω. Της είπα να γυρίσουμε στο δωμάτιο που μέναμε ενοικιαζόμενα. Επέμενε να πάμε. Απείλησα να ανοίξω την πόρτα (ήταν απίστευτα έντονο το αίσθημα του θανάτου). Από τα πολλά λέει καλά αν τόσο δεν θες..... θα σʼ αφήσω. Ανακουφίστηκα που άφησε εμένα αλλά ανησυχούσα για την ίδια. Όταν έμεινε κενή η θέση μου το παιδί που καθόταν πίσω κάθισε μπροστά. Δίπλα στο δωμάτιο που μέναμε ήταν το καφέ μπαρ εστιατόριο αυτών που είχαν και τα δωμάτια. Πήγα να φάω και τα πα στον σερβιτόρο εκεί. Ρωτείσαι γιατί δεν πήγα και του πα πως ένιωσα και βγήκα απʼ το αμάξι. Παράλληλα σκεφτόμουν να πάρω κάποιον τηλέφωνο.... αλλά ποιον? και τι να έλεγα? Ξέρετε έχω ένα προαίσθημα θανάτου? θα με περνούσαν τρελή....αν μη τι άλλο. Πήγα να κοιμηθώ σκεφτόμενη όλα όσα είχαμε περάσει με την φίλη μου και κυρίως πως θα έλεγα στους γονείς της ότι πέθανε σε τροχαίο η κόρη τους....... παράξενο αλλά το ένιωθα απίστευτα έντονα μέσα μου. Το πρωί γύρισε η φίλη μου και μου πως είχε βγει 2 φορές απ τον δρόμο και την επανέφερε ο συνοδηγός τελευταία στιγμή. Αν δεν κατέβαινα και έμενα εγώ σʼ αυτήν την θέση? Ήμουν νέα οδηγός τότε και τα αντανακλαστικά μου ως νέας οδηγού όχι και τόσο καλά. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα χε συμβεί ...ίσως αν δεν επέμενα σε τέτοιο βαθμό να με κατεβάσει κάτω. Κάποιος που δεν ήξερε τίποτα γιʼ αυτό το περιστατικό και τίποτα από ότι ένιωσα εγώ σ αυτό το μέρος μου είπε πριν λίγα χρόνια ότι εκείνο το σημείο είναι ενεργειακά φορτισμένο. Ρώτησα τι εννοούσε. Είπε ʽείναι σαν το τρίγωνο των Βερμούδων'. Και πάλι έχω απορίες Όταν πήγα εκεί ήμουν 23 και όχι τόσο ψαγμένη όσο είμαι τώρα. ούτε ήμουν προϊδεασμένη για κάτι και δόξα το θεώ έχω πάει σε πολλά μέρη στην Ελλάδα διακοπές. Αυτό που ένιωσα εκεί ήταν αλλιώτικο.