Λίγο έξω από τη Τύρνα [Ελάτη], στο δρόμο για το Βροντερό και μετά το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων υπάρχει μια βρύση πλακωμένη από τους ίσκιους θεόρατων πλατανιών. Σύμφωνα με τη παράδοση, τα παλιά χρόνια στο μέρος αυτό, μαζί με το φεγγαρόφωτο, έβγαιναν και οι Ξωθιές, οι Καλότιες ή αλλιώς οι γνωστές μας Νεράιδες, οι οποίες χόρευαν και τραγουδούσαν, μουρμούριζαν και λούζονταν στη βρύση. Η παλιά Τύρνα, ήταν χτισμένη πιο κοντά στο μέρος αυτό. Λένε ακόμα λοιπόν πως τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια που οι πυκνές καταχνιές τύλιγαν τους κορμούς των πλατανιών, βγαίνανε οι κακόβουλες Ξωθιές, οι οποίες έφταναν στο χωριό με τη μορφή της ομίχλης της ίδιας και άρπαζαν όποιο μικρό παιδί συντύχαινε στο δρόμο τους. Ακόμη και σήμερα, κάποιοι έχουν δει στη νεραϊδοβρύση το χλωμό φάντασμα κάποιας γυναίκας με μακριά ξέπλεκα μαλλιά να κρατάει απʼ το ένα χέρι ένα τέτοιο χαμένο παιδί και να περιφέρεται γύρω από τη βρύση.