Το επόμενο φορτεανό περιστατικό συνέβη τον Ιούλιο του 1979, στο Καστέλι Κισσάμου Κρήτης και αφορά τον θάνατο χιλιάδων ψαριών, καθένα από τα οποία είχε βάρος περίπου 12 κιλά. Ο καθηγητής Γ. Γεωργίου, ιχθυοπαθολόγος του Υπουργείου Γεωργίας εκείνη την περίοδο, υποστήριξε πως δεν υπήρξαν κάποια παθολογικά αίτια που να οδήγησαν τα ψάρια σε αυτή την κατάληξη. Ένας συνάδερφός του, ο καθηγητής Κιλκίδης, απέκλεισε το φαινόμενο της ραδιενέργειας ή την ύπαρξη κάποια ασθένειας. Επιπλέον το Γενικό Χημείο του Κράτους δεν βρήκε κανένα ίχνος τοξικών ουσιών από δείγματα του νερού της περιοχής που είχαν σταλεί για εξέταση. Ακόμα και η περίπτωση παράνομου ψαρέματος με δυναμίτιδα αποκλείστηκε, εφόσον δεν υπήρξαν στοιχεία που να στηρίζουν κάτι τέτοιο. Για να μην πολυλογούμε, δεν υπήρξε καμία ένδειξη η οποία να προσδιόριζε τα αίτια του θανάτου των ψαριών. Ήταν λοιπόν εύλογο το συμπέρασμα ότι τα ψάρια είχαν αυτοκτονήσει επειδή κάτι τους προκάλεσε πανικό. Ίσως αυτό ο πανικός να προερχόταν από μαγνητικές και βαρυτικές ανωμαλίες που εντοπίστηκαν κοντά στην Αμερικανική βάση των Γουρνών (Ηράκλειο). Υπάρχει μάλιστα η πληροφορία ότι εκείνη την εποχή η βάση αυτή ζήτησε την ίδια παροχή ενέργειας με όση χρειάζεται η πόλη του Ηρακλείου. Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times η βάση είναι μια τεράστια υπόγεια πόλη με μέρη απροσπέλαστα ακόμη και για τον Έλληνα διοικητή της. Θεωρείται η σημαντικότερη στη Μεσόγειο. Την επόμενη χρονιά, στις 3/1/1980 στη περιοχή Μεσσαράς στη Κρήτη σημειώνονταν καθημερινά γύρω στις 7 η ώρα το βράδυ περίεργες σεισμικές δονήσεις οι οποίες αντιμετωπίστηκαν από τις αρχές με μεγάλη μυστικότητα.