Η περίπτωση που ακολουθεί, ένα περιστατικό χρονικής διαταραχής, αφορά ένα πλοίο το οποίο απέπλευσε τη Πρωτοχρονιά του 1972 από το λιμάνι της Τεργέστης για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και του οποίου καπετάνιος ήταν ο μάρτυρας που μου αφηγήθηκε το περιστατικό και επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος επειδή σήμερα έχει μεγάλη ναυτιλιακή εταιρία στον Πειραιά. Στις τρεις ή τέσσερις του μηνός αφού διέπλευσαν το ακρωτήριο Κριός της Κρήτης κατά τις 2 το μεσημέρι, ο μάγειρας του είπε ότι ο μικρός καμαρότος που ήταν από τη Συρία είχε αδιαθετήσει. Αμέσως ο μάρτυρας μετέβη στη καμπίνα που ήταν ο άρρωστος και όπως διαπιστώθηκε πρέπει να είχε περισφιγμένη κοίλη. Αμέσως ενημέρωσε με το ραδιοτηλέφωνο την εταιρία στην οποία ανήκε το πλοίο, μετά τις αρχές και πήρε εντολή να σπεύσει στο πιο κοντινό λιμάνι, που ήταν οι Καλοί Λιμένες στα νότια του νομού Ηρακλείου, σε απόσταση 25 μιλίων από εκεί που ήταν το πλοίο. Αμέσως ο καπετάνιος έβαλε ρότα για τους Καλούς Λιμένες, με σκοπό σε δύο περίπου ώρες με σχετικά καλό καιρό να πλευρίσει το λιμάνι. Όμως μετά από μισή ώρα περίπου άρχισε να πέφτει ψηλή βροχή η οποία σχημάτισε κάτι σαν κουρτίνα γύρω από το πλοίο που καθιστούσε δύσκολη τη διόπτευση. Σχεδόν ταυτόχρονα οι πυξίδες «τρελάθηκαν» και το ραντάρ στα 25, 36 και 45 μίλα δεν έπιανε απολύτως τίποτα, ούτε τη στεριά. Ο δέκτης του ασυρμάτου και το ραδιόφωνο έπιαναν μόνο παράσιτα. Τα δύο βυθόμετρα έδειχναν ότι δεν υπήρχε βυθός. Οι ώρες περνούσαν χωρίς να φαίνεται έστω και με δυσκολία το λιμάνι. Όταν περίπου κατά τις 5:30 άρχισε να σκοτεινιάζει, ο καπετάνιος άρχισε να ανησυχεί πάρα πολύ, γιατί το πλοίο είχε διανύσει διπλάσια απόσταση από την κανονική και όμως ακόμα δεν είχε φτάσει στο λιμάνι. Τότε σκέφτηκε ότι έπρεπε να προσαράξει το πλοίο, γιατί ο ασθενής κινδύνευε να πεθάνει και πήρε στο εσωτερικό τηλέφωνο τον πρώτο μηχανικό και του είπε να βάλει τη μηχανή σε κατάσταση ετοιμότητας. Κατόπιν ειδοποίησε τον λοστρόμο και λασκάρανε τις δύο σωσίβιες λέμβους για να είναι έτοιμες σε περίπτωση που θα τις χρειαζόταν. Όταν τελείωσε και αυτή η διαδικασία, σαν ευσυνείδητος ναυτικός έκανε το σταυρό του και είπε «Άγιε Νικόλα, σε παρακαλώ βοήθησε μας για να σωθεί ο καμαρότος». Μόλις είπε αυτή τη φράση, σαν να τράβηξε ένα αόρατο χέρι ένα μικρό μέρος της «κουρτίνας» και διέκρινε σε απόσταση περίπου 1500 μέτρων ένα φανάρι που αναβόσβηνε. Τότε κατάλαβε ότι ήταν κοντά στους Καλούς Λιμένες και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αντίκρισε και τα φώτα τους. Πέρασε ένα μικρό νησί και μπήκε στο λιμάνι όπου και έδεσε. Όταν κατέβηκε από το πλοίο τον ρώτησε ο λιμενάρχης γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ να φτάσει στο λιμάνι όπου το ασθενοφόρο περίμενε τρεις ώρες και του απάντησε «ούτε και εγώ γνωρίζω που οφείλετε αυτή η καθυστέρηση. Αφού όμως φτάσαμε ζωντανοί είμαι πανευτυχής». (Σημ. Aragorn : Εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Το πλοίο έστειλε το πρώτο μήνυμα στις δύο και πρέπει να έφτασε στο λιμάνι γύρω στις έξι. Δεδομένου ότι πρέπει να έδωσε το στίγμα του γιατί το λιμεναρχείο δεν ανησύχησε που άργησε τόσο πολύ; Γιατί δεν έγινε καμία κινητοποίηση; Ίσως να έβλεπαν το στίγμα του στα ραντάρ και δεν ανησύχησαν…). Όταν το ασθενοφόρο παρέλαβε τον καμαρότο και αναχώρησε, ειδοποίησε και ήρθε ένας τεχνίτης για να επισκευάσει τα μηχανήματα που δεν δούλευαν. Όμως τα μηχανήματα δούλευαν κανονικά και οι τεχνίτης παρά την ενδελεχή έρευνα που έκανε, δεν βρήκε καμία βλάβη. Όμως όταν μετά από μισή ώρα απέπλευσαν για την Αλεξάνδρεια και αφού είχαν διανύσει περίπου πέντε μίλια, παρουσιάστηκε πάλι το ίδιο φαινόμενο στα μηχανήματα, το οποίο παρήλθε μόνο αφού είχαν διανύσει 60 μίλια. Τελικά κατέπλευσαν ομαλά στην Αλεξάνδρεια. Το περιστατικό αυτό, όπως είπε χαρακτηριστικά ο μάρτυρας, δεν πρόκειται ποτέ να το λησμονήσει και σκέπτεται να νοικιάσει ένα κότερο και όταν μπορέσει να κάνει πάλι την ίδια διαδρομή για να διαπιστώσει αν το φαινόμενο αυτό είναι μόνιμο ή μήπως ήταν τυχαίο. Είναι αξιοσημείωτο ότι αρχικά σκέφτηκε, επειδή εκείνη την εποχή είχε γίνει το πεδίο δοκιμών της Κρήτης, μήπως είχε επιδράσει αυτό και είχε προκαλέσει αυτά τα φαινόμενα. Όμως όταν αργότερα το ανέφερε σε φίλους του, αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων που είχαν υπηρετήσει στο πεδίο δοκιμών της Κρήτης, τον διαβεβαίωσαν ότι αυτό το πεδίο δεν επηρεάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα όργανα ενός πλοίου. Είναι προφανές από τα στοιχεία που παρέθεσα παραπάνω, ότι το πλοίο είχε πέσει σε χρονική ανωμαλία και ο χρόνος κυλούσε πιο αργά, περίπου κατά το μισό σε σχέση με τον γνωστό φυσιολογικό μας χρόνο. Στην περίπτωση αυτού του πλοίου, ο χρόνος είχε μειωθεί κατά το ήμισυ, και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η διάρκεια του ταξιδιού είχε διπλάσιο χρόνο και τα καύσιμα που κατανάλωσε ήταν τα διπλάσια.