Ο Αντώνης Ζ. με τον αδερφό του, επιχειρηματίες και οι δύο, ανέφεραν την εμπειρία τους στον γράφοντα, σε συνάντηση που είχαν τέσσερις μέρες μετά το συμβάν : «Καθόμασταν στη πίσω βεράντα του σπιτιού μου στη Φιλοθέη και είχαμε θέα προς τον ουρανό. Περίπου στις 10:15 το βράδυ της Δευτέρας 24/6/1996, αντιλήφθηκα ένα φωτεινό αντικείμενο (που θα μπορούσε να είναι δορυφόρος) να περνάει στο στερέωμα. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ήταν ακαθόριστου σχήματος. Δεν ήταν στρογγυλό και δεν είχε τη λάμψη ενός δορυφόρου ή ενός άστρου. Ήταν πιο γαλακτώδες και έκανε μία κίνηση ζιγκ-ζαγκ. Η πορεία του δεν ήταν σταθερή αλλά διακεκομμένη σα να αυξομειωνόταν η ταχύτητά του. Δηλαδή, δεν είχε σταθερή ταχύτητα ούτε ευθεία πορεία. Το είπα στον αδερφό μου τον Αντώνη, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχε αντιληφθεί. Αμέσως σηκώθηκε και το είδε και αυτός. Υποθέσαμε ότι ήταν αεροπλάνο αλλά δεν διακρίναμε να αναβοσβήνουν φώτα. Σκέφτηκα μήπως το ανεπαίσθητο αυτό ζιγκ-ζαγκ και η αυξομείωση της ταχύτητάς του ήταν αποτέλεσμα της διάθλασης της ατμόσφαιρας η οποία μας δημιουργούσε αυτή την ψευδαίσθηση καθώς ήταν μια πολύ ζεστή βραδιά. Η μεγάλη μας έκπληξη ήρθε αργότερα όταν εμφανίστηκε ένα δεύτερο και αμέσως μετά ακολούθησε ένα τρίτο. Το δεύτερο δεν ήταν τόσο φωτεινό όσο το πρώτο ή το τρίτο και ήταν μικρότερου μεγέθους. Το χαρακτηριστικό και των τριών αντικειμένων ήταν η ζιγκ-ζαγκ κίνησή τους και η αυξομείωση της ταχύτητάς τους. Το τρίτο που ακολούθησε, ήταν το μεγαλύτερο απʼ όλα και πιο γαλακτώδες στην όψη του. Και αυτό ήταν ακαθόριστου σχήματος και μορφής. Έδινε την εντύπωση ότι μετέβαλλε το σχήμα του (άλλοτε φαινόταν στρογγυλό και άλλοτε με διάφορες πτυχές) σαν να ήταν ρευστό το φως που το περιέβαλλε, σαν ένα νεφέλωμα που κινείται και αλλάζει σχήματα. Έδωσα το χαρακτηρισμό «Μέδουσα» στο έκτο κατά σειρά αντικείμενο – από τις 22:15 ως τις 22:35 βλέπαμε να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο τα ΑΤΙΑ. Το έκτο ΑΤΙΑ λοιπόν, ήταν το πλέον εντυπωσιακό. Ήταν μεγαλύτερο απʼ όλα, περίπου το 1/5 του μεγέθους της Σελήνης, και εκινείτο όπως μία μέδουσα μέσα στο νερό, πάντα ακολουθώντας τη ζιγκ-ζαγκ πορεία και με ταχύτητα που αυξομειωνόταν. Έδινε την εντύπωση ότι ερχόταν από το Νότο και ίσως έκανε κάποια στροφή και χανόταν προς τις μοίρες 150-180. Χανόταν απότομα. Δεν έσβηνε φυσιολογικά. Εκεί που το έβλεπες πολύ φωτεινό, άρχισε να αλλάζει σχήμα και ξαφνικά το έχανες. Έσβηνε στιγμιαία και εξαφανιζόταν. Μας κίνησε τη περιέργεια γιατί δεν έμοιαζε με κάτι που είχαμε ξαναδεί. Τηλεφωνήσαμε στο αστεροσκοπείο της Πεντέλης και μετά στο αστρονομικό ινστιτούτο. Δεν απαντούσε κανείς. Σκεφτήκαμε μήπως ήταν δορυφόρος ή κομμάτια δορυφόρου που πέφτοντας μέσα στην ατμόσφαιρα ανακλώνται και διασκορπίζονται σε διάφορα σημεία του ορίζοντα ή καίγονται μέσα σε αυτή. Δεν ταίριαζε όμως το φαινόμενο που είχαμε δει με κάτι τέτοιο. Υπολογίσαμε το ύψος των αντικειμένων περίπου στις 40-50 μοίρες. Τελικά συμφωνήσαμε με τον αδερφό μου ότι ήταν ΑΤΙΑ. Η Σελήνη ήταν περίπου 30-40 μοίρες δεξιότερα του φαινομένου. Περιμέναμε μάταια τις επόμενες μέρες να γίνει κάποια ανακοίνωση από τις εφημερίδες ή την τηλεόραση…» Μετά από έρευνα του γράφοντα, πιστοποιήθηκε ότι υπήρχαν και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες που διαβεβαίωσαν ότι παρατηρήθηκε ένα παρόμοιο φαινόμενο την ίδια ημέρα και την επόμενη (Δευτέρα και Τρίτη) όχι όμως την ίδια ώρα (ήταν πιο αργά το βράδυ) και με λιγότερα φωτεινά αντικείμενα (έως 4).