Ήμουν με κάτι φίλους μου και γυρνούσαμε από την καφετέρια. Σε μια σκοτεινή πλατεία όπως γυρνούσαμε, έγινε φανερή η ξαστεριά που υπήρχε χθες. Σε μια φάση κοιτάμε το φεγγάρι και σε κάποια απόσταση απʼ αυτό ήταν ένα έντονα φωτεινή σφαίρα σε κίτρινο χρώμα ελάχιστα πιο μεγάλη από τα υπόλοιπα αστέρια. Μας έκανε εντύπωση γιατί αν ήταν αστέρι θα ήταν το πιο φωτεινό που είχαμε δει ποτέ. Αλλά όπως ήμασταν καρφωμένοι σε αυτό, αντιληφθήκαμε ότι έκανε κάποιες κινήσεις χωρίς κάποιο συγκεκριμένο άξονα. Σαν μία μύγα αλλά η απόσταση που διένυε ήταν ελάχιστη για να ήμασταν 100% σίγουροι ότι κάτι τρέχει. Εκεί που πηγαίναμε να φύγουμε προσέξαμε κάτι και πήγαμε να χεστούμε πάνω μας. Η σφαίρα μεγάλωνε απειροελάχιστα βέβαια, αλλά η διαφορά ήταν αντιληπτή και αντικρίσαμε ακτίνες που σχημάτιζαν ένα τέλειο εξάγωνο...