Ψάξε στο Internet για τον Κοσμικό Κατεργάρη. Είναι, ας πούμε, μία οντότητα που αρέσει να κάνει κάθε λογής φάρσες στους ανθρώπους. Μερικές φορές οι φάρσες του είναι θανατηφόρες. Δεν τον ενδιαφέρει. Συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό παιδί. Δεν ξέρει τι είναι καλό για τον άνθρωπο και τι είναι κακό. Είναι αυτό που λέει η λέξη. Κατεργάρης.

Να αχρώ εγώ τη χριστιαννική θρησκεία. Παραμύθια τα θεωρώ βέβαια αλλά τί εκτίμηση μπορεί να δείξει κανείς σε κάποιον που από τη μια πιστεύει ότι μια αγία προκάλεσε θανάτους για να εκβιάσει να της χτίσουν εκκλησία και από την άλλη είναι τόσο ζώο που τη λατρεύει. Είπαμε δε με ενδιαφέρουν τα γεγονότα αλλά ο τρόπος σκέψης μερικών ηλιθίων που δυστυχώς είναι πολλοί τελικά. Θρησκεία αγάπης είναι αυτή; Εμένα περισσότερο για βελιγκέκας μου φαίνεται. Αν δηλαδή ο θεός, ή οι άγιοι, τιμωρούν έτσι, γιατί δεν πέρασε το δικό τους, τότε γιατί πιστεύετε κύριοι χριστανοί ότι ο κακός είναι ο διάολος και γιατί είσαστε με το μέρος του ενός ή του άλλου; Έτσι, επειδή έτυχε να σας μάθουν; Επειδή έτυχε να είσαστε αυτό που είσαστε όπως λέμε δηλαδή ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός κλπ; Όχι μόνο ο φίλος που μίλησε πριν, αλλά κι εγώ και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος τα παίρνω με κάτι τέτοια και δε χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα σκεπτόμενος. Απλά να έχει την κοινή λογική, την τόσο σπάνια.

Υποθέτω ότι εννοείς ότι τελικά αυτό που εμφανίστηκε ήταν δαιμόνιο με την μορφή της Αγίας. Αυτό θα ταίριαζε με τους δύο θανάτους αλλά θα ζητούσε το δαιμόνιο να χτιστεί ναός για να τιμούν οι πιστοί τους αντίπαλούς του; Με τον τρόπο αυτό κέρδισε δύο θανάτους, ούτε καν ψυχές, και έχασε ένα σωρό πιστούς που άρχισαν να υμνούν την Αγία και τον Θεό.

Να μην γίνεσαι θηρίο και να μένεις μόνο στα γεγονότα. Και ποιος σε είπε πως αυτή που εμφανίστηκε ήταν η Αγία Μαρίνα; Μπορεί να ήταν κάτι άλλο... Από την άλλη βέβαια μπορεί να είναι και μούφα, όμως δίνεται το ονοματεπώνυμο του μάρτυρα, κάτι το οποίο σε ιστορίες που είναι ψεύτικες δεν συνηθίζεται.

Να, κάτι τέτοια διαβάζω και γίνομαι θηρίο. Η αγία, δηλαδή, εξεβίασε την αγάπη του κόσμου προς αυτήν με δύο θανάτους. Όλοι όμως ξέρουμε ότι η αγάπη δεν εκβιάζεται. Ειδικά όταν η αγάπη αυτή, του κόσμου, δίνεται προς μία θρησκεία και έναν Θεό, καθώς και στους Αγίους του, που είναι οι ίδιοι η αγάπη καθώς και το κήρυγμά τους. Ο Δίας και η κουστωδία του, τουλάχιστον, ήταν σαφέστατοι. «Αγαπάτε μας αλλιώς θα πέσουν κεραυνοί και θύελλες».