Μάθετε, λοιπόν, τι συμβαίνει σε εμένα πριν από έναν σεισμό.. Το είχαμε διαπιστώσει, η αδελφή μου και εγώ, ότι υπάρχουν προμηνύματα σε εμένα, πριν από έναν σεισμό. Η πρώτη μας διαπίστωση, έγινε όταν ήμασταν και οι δύο, πολύ μικρές. Θυμάμαι, ήταν απόγευμα και βλέπαμε τηλεόραση, μόνες μας σε ένα δωμάτιο. Που και που μιλούσαμε και σχολιάζαμε διάφορα θέματα. Ξαφνικά, παρατηρεί η αδελφούλα μου ότι έχω κοκαλώσει. Μου μιλάει και δεν της απαντάω. " ΙΝΤΙΓΚΟ, απάντησέ μου... με τρομάζεις!". Την άκουγα, μα δεν μπορούσα να αντιδράσω. Το βλέμμα μου ένοιωθα ότι κοιτούσε πιο μακριά από αυτό που έβλεπε. Η αδελφή μου έβλεπε το βλέμμα μου και το χαρακτήρισε ως "γλαρωμένο" (..πού βρήκε αυτήν τη λέξη..). Και μετά από 5 περίπου λεπτά (ίσως και λίγο παραπάνω) γίνεται ένας αρκετά δυνατός σεισμός. Τον νιώσαμε τόσο έντονα και ας ήμασταν στο ισόγειο κοντά. Αμέσως, "ξυπνάω" από τον "λήθαργο" και αρπάζω την αδελφούλα μου και βγαίνουμε έξω από το κτίριο, ασφαλείς. Οι γονείς μας είχαν βγει ήδη. Όταν συνήλθαμε όλοι μας από το σοκ του σεισμού, η αδελφούλα μου με ρώτησε, τι είχα πάθει νωρίτερα. Της απάντησα ότι δεν μπορούσα να αντιδράσω. Το γεγονός το θυμόμασταν για αρκετά χρόνια.. Μία άλλη χρονιά, πολύ αργότερα από το προηγούμενο περιστατικό, πήγαμε οικογενειακώς, η αδελφή μου, ο πατέρας μου και πολλοί οικογενειακοί μας φίλοι με τα παιδιά τους, όλοι μαζί σαν γκρουπάκι, για να περάσουμε το Πάσχα της Χριστιανικής Γιορτής, στην Κέρκυρα. Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα, πέρασε ευχάριστα χωρίς "μηνύματα". Όταν έφθασε η ώρα της Ανάστασης Του Κυρίου, πήγαμε όλοι μαζί σαν γκρουπάκι, σε ένα εστιατόριο, για να φάμε την παραδοσιακή μαγειρίτσα. Σε ένα τραπέζι μεγάλο, καθόταν οι γονείς και σε ένα άλλο τραπέζι μικρότερο, καθόμασταν εμείς τα παιδιά, που πολλά από εμάς πλησιάζαμε την εφηβεία. Εκεί λοιπόν που συζητούσαμε, ένοιωσα την ανάγκη ότι ήθελα να τους πω ότι έχω αυτήν την περίεργη ιδιότητα όσο αφορά τους σεισμούς. Μόλις άκουσαν τη διήγησή μου τα παιδιά, αρχίσανε να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια. Ήταν φυσικό το να μην με πιστεύουν. Η καημένη μου η αδελφούλα (ήταν τότε περίπου 14άρων), φώναζε για να ακουστεί ανάμεσα από τα γέλια των παιδιών: "Μην γελάτε!! Αλήθεια σας λέει. Και μάλιστα για να καταλάβετε ότι επίκειται σεισμός, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα της, που να δει τα προμηνύματα που φαίνονται ευδιάκριτα στην ΙΝΤΙΓΚΟ λίγο πριν το σεισμό." και εκείνα την ρωτάνε: "Και ποια είναι αυτά τα "σημάδια" που πρέπει να παρατηρήσουμε επάνω της;" και τους απαντάει: "Είναι πολύ απλό. Θα κοιτάζει με ένα απλανές "γλαρωμένο" (θα ψάξω στο λεξικό να βρώ την έννοια της λέξης, ζητώ θερμά "συγνώμη" από την Ελληνική γλώσσα) βλέμμα σαν να βλέπει μέσα από τους τοίχους. Θα είναι ακίνητη, σαν κοκαλωμένη, και αν θα της μιλάς, εκείνη ό,τι μα ό,τι και να της κάνεις, δεν θα μπορεί να σου απαντήσει!". Τα παιδιά φυσικά δεν πίστευαν λέξη από αυτά που τους λέγαμε. Γελούσαν με την καρδιά τους. Μετά από 5 με 10 λεπτά ένα παιδί από την παρέα μας, παρατηρεί τα συμπτώματα επάνω μου. Και φωνάζει γελώντας: "Ααα, κοιτάξτε, είναι ακίνητη με γλαρωμένο βλέμμα. ΊΝΤΙΓΚΟ μας ακούς;;" και συνεχίζουν να γελάνε, ενώ η αδελφή μου είχε πλαντάξει στο κλάμα διότι γνώριζε ότι επίκειται σεισμός! Και ναι! Αμέσως μετά, γίνεται ισχυρός σεισμός στην Κέρκυρα! Τα παιδιά τρομοκρατημένα, σηκωθήκανε από το τραπέζι μας και τρέξανε και αγκαλιάσανε τους γονείς τους, κάνανε συνεχώς τον σταυρό τους και φωνάζανε στους γονείς τους πανικόβλητα: "Εκείνη!! Εκείνη το ήξερε!! Το είπε! Η ΙΝΤΙΓΚΟ ήξερε ότι θα γίνει σεισμός!!". Οι γονείς τους βέβαια δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενα των παιδιών και είδα μάλιστα κάποιους να γελάνε λιγάκι χαριτωμένα και να τους λένε να σταματήσουν να λένε ανοησίες. Η αδελφούλα μου κι εγώ, είχαμε λυθεί στα γέλια! Για εμάς δεν υπήρξε πανικός ιδιαίτερος, επειδή γνωρίζαμε νωρίτερα ότι θα γίνει σεισμός. Και επιπλέον, μόνο να βλέπατε εκείνη την ώρα του σεισμού, τα πρόσωπα των παιδιών... ήταν τόσο αστεία η αντίδρασή τους (μάλλον η αδελφούλα μου κι εγώ διαθέτουμε πιθανόν μαύρο αστεϊσμό, black hummor). Μετά βεβαίως από το συμβάν, όλα τα παιδιά μας πιστέψανε.