Ο παππούς μου είχε ένα γιο που έμενε στην Οδυσσό που τον έλεγαν Γεράσιμο. Αυτός είχε πολύ καιρό να γράψει γιατί είχε φόρτο εργασίας και οι γονείς του ανησυχούσαν πολύ. Στην εκκλησία που καθόταν στο στασίδι κοντά στους ψαλτάδες ήταν λυπημένος σκεπτόμενος τι να έχει συμβεί. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στην εκκλησία προχωρώντας προς το ιερό του ναού ο Αγ. Παπα-Μπασιάς ο οποίος κρατούσε στο δεξί του χέρι ένα κομμάτι βασιλικό και με αυτό χτύπησε στο μέτωπο τον παππού μου Διονυσάκη Ραζή λέγοντας : «Γράμμα, γράμμα την 1η Οκτωβρίου». Όταν το άκουσε ο παππούς μου χάρηκε γιατί τον σέβονταν και τον λάτρευε. Πάει στο σπίτι του και το λέει στη γυναίκα του η οποία δεν πολύ πίστευε. Έρχεται η 1η Οκτωβρίου, πηγαίνει πολλές φορές ο παππούς στο ταχυδρομείο για γράμμα αλλά γράμμα δεν είχε. Έφαγε για βράδυ και η γιαγιά μου τον κορόιδευε που πιστεύει τόσο πολύ τον Παπα-Μπασιά. Στις 10 μ.μ. κτυπά δυνατά το θύρωτρο κάποιος που στάθηκε με άμαξα μπροστά. Ήταν ο Κ. Σκλάβος ο οποίος ερχόταν από την Οδησσό με γράμμα του Γεράσιμου και φωνάζει «Διονυσάκη έχεις γράμμα από το Γεράσιμο, περνώ πρώτα από σένα, πάρτο γρήγορα γιατί φεύγω για τα Σπαρτιά να δω τη μάνα μου που έχω χρόνια». Νομίζω ότι ο πατέρας του ήταν ιερέας. Μετά από αυτό η γιαγιά μου άρχισε να πιστεύει πραγματικά.