«…Ο πατέρας μου και τα αδέρφια μου είχαν βαθύτατο σεβασμό στο πρόσωπο του αναδόχου τους Παπά-Μπασιά. Έτσι μας είχε μεταβιβάσει και την πεποίθησή του ότι πρόκειται περί Αγίου. Κατά τα παιδικά του χρόνια συνδέθηκε πολύ μαζί του. Μας διηγούνταν ότι τον ασκούσε στη φιλανθρωπία με λόγια και με έργα. Ήταν ακόμη μικρός όταν σε ένα περίπατό μαζί του ο παπα-Μπασιάς τον παρότρυνε να δώσει το μοναδικό νόμισμα που είχε στη τσέπη του σε ένα φτωχό διερχόμενο. Όταν γύρισαν στο σπίτι το παιδί βρήκε στην άλλη του τσέπη ένα άλλο νόμισμα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχε δώσει ως ελεημοσύνη.»