Ονομάζομαι Γ.Π. [τα πλήρη στοιχεία ονοματεπώνυμου, οικογενειακής καταστάσεως, τόπου κατοικίας, τηλεφώνου κ.λπ. είναι στο Αρχείο της Ι. Μονής Γρίβας]. Το 1985, μετά από κάποια αιμοδοσία στο Γεν. Νοσοκομείο Κιλκίς για κάποιον τραυματία, διαπιστώθηκε ότι ήμουν φορέας της ηπατίτιδας Β. Πιστεύω πως είχα προσβληθεί από τον ιό της ηπατίτιδας στο στρατό, κατά τους μαζικούς εμβολιασμούς με μια σύριγγα. Κάποιος πρέπει να ήταν φορέας πριν από μένα, και μεταδόθηκε και σε μένα ο ιός. Από τότε (1985) είχα τακτική ιατρική παρακολούθηση κάθε χρόνο με μικροβιολογικές εξετάσεις σε ειδικό εργαστήριο στο Πολύκαστρο, που το διηύθυνε ο σημερινός Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ντούτσος. Εξέλιξη στην αρρώστια δεν είχα. Ήμουν όμως φορέας, ίσως σε μια ήπια μορφή. Σʼ αυτήν την κατάσταση ευρισκόμενος, κάναμε με τη σύζυγο δύο παιδιά, χωρίς να το πολυσκεφθούμε πως ίσως μεταδιδόταν ο ιός στα παιδιά, αλλά ούτε η σύζυγος ούτε τα παιδιά κόλλησαν τον ιό της ηπατίτιδας που είχα εγώ. Πέρασαν 18 χρόνια από τότε που είχα διαπιστώσει την κατάστασή μου (1985–2003). Οι τακτικές εξετάσεις συνεχίζονταν· ήταν μόνιμη υποχρέωση και έγνοια μου. Μέσα καλοκαιριού του 2003 γεννήθηκε σε μένα και στη γυναίκα μου η επιθυμία να κάνουμε μια Παράκληση πάνω στο Μοναστήρι των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Εκείνη τη μέρα αισθανόμουν ράκος, είχα γίνει “κομμάτια”. Χωρίς να εξηγήσω το λόγο, συνεννοηθήκαμε με τον π. Νικόδημο για την Παράκληση. Ο ίδιος θυμάται ακόμη την ψυχική μου κατάσταση που ήταν ολοφάνερη στο πρόσωπό μου. Έγινε η Παράκληση. Παρακαλούσαμε κι εγώ και η γυναίκα μου τον Άγιο με πολύ πόνο επί λέξει «να το πετάξει αυτό το κακό από πάνω μου». Δεν θυμάμαι στη ζωή μου άλλη φορά να παρακαλάω με τόση φόρτιση. Δεν σκεφτόμουν τίποτε άλλο εκείνη την ώρα. Μόνο τον πόνο μου και τα λόγια αυτά. Έφυγα ελαφρωμένος. Μετά από 2–3 μήνες έκανα το καθιερωμένο τσεκ–άπ (έλεγχο) στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του κ. Βαλσαμά Ξανθόπουλου, ιατρού μικροβιολόγου–βιοπαθολόγου, στην Αξιούπολη. Όπως συνηθίζαμε μέχρι τότε για τα αποτελέσματα, μου τηλεφώνησε το απόγευμα και μου λέει: «Να ξανακατεβείς, να κάνουμε πάλι εξετάσεις, γιατί κάτι περίεργο συμβαίνει». Πήγα στο Εργαστήριο, και μου λέει: «Μάλλον κάποιο πρόβλημα υπάρχει στο μηχάνημα, γιατί δείχνει ότι αρνητικοποιήθηκες, πράγμα αδύνατο μετά από τόσα χρόνια. Εγώ δεν το έχω ξανασυναντήσει». Κάναμε δεύτερη εξέταση, έβγαλε τα ίδια αποτελέσματα. Κάναμε τρίτη εξέταση την τρίτη μέρα, που και αυτή έδειξε ότι αρνητικοποιήθηκα απέναντι στην ηπατίτιδα και δημιούργησα αντισώματα, σαν να είχα εμβολιαστεί. Ο μικροβιολόγος μάλιστα μου είπε ότι επικοινώνησε με τον Καθηγητή του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του ανέλυσε το ιστορικό μου, και ο Καθηγητής ζήτησε όλες μου τις διαθέσιμες εξετάσεις να του τις στείλει. Σε όσους γιατρούς το έχω πει δεν το πιστεύουν, διότι είχαν περάσει πάρα πολλά χρόνια που ήμουν φορέας της νόσου, και δεν δικαιολογείται η αρνητικοποίηση. Η Παράκληση προς τους Αγίους που κάναμε και ο χρόνος της θεραπείας μου συμπίπτουν. Μέσα στο σπίτι μας έχουμε πλέον τη γαλήνη. Σε όσες εξετάσεις κάνω έκτοτε (τσεκ–άπ για χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, σάκχαρο κ.λ.π.), κάνω εξέταση και για την ηπατίτιδα, που παραμένει αρνητική. Στα ενδεικτικά εργαστηριακά δεδομένα που έχει καταθέσει στο Αρχείο της Μονής μας ο ιαθείς Γ.Π., έχουμε τις ακόλουθες εξετάσεις: στις 8.11.1993, 22.11.93, 3.12.93 (Γεν. Νοσοκομείο Κιλκίς): HBs Ag: ΘΕΤΙΚΟ στις 27.1.2003 με ορολογικούς δείκτες ηπατίτιδας Β: HBs Ag: ΘΕΤΙΚΟ στις 17.6.2003: HBs Ag: ΘΕΤΙΚΟ και HBe Ag: ΑΡΝΗΤΙΚΟ. στις 19.1.2004: HBs Ag: ΑΡΝΗΤΙΚΟ και HBe Ag: ΑΡΝΗΤΙΚΟ στις 29.6.2004: HBs Ag: ΑΡΝΗΤΙΚΟ και Anti–HBs: ΘΕΤΙΚΟ=17,6 [δηλαδή παρουσιάζει πλέον αντισώματα και έχει συντελεσθεί πλήρης ίαση] στις 2.12.2005: HBs Ag: ΑΡΝΗΤΙΚΟ.