Το Μ. Σάββατο του 2000 επρόκειτο να πάω για ανάσταση στο Μοναστήρι της Ζερμπίτσας, πάνω από το χωριό Δάφνη της Λακωνίας. Γύρω στις 23.45 βγήκα σε ένα σημείο του χωριού Ξηροκάμπι (στο επίμαχο σημείο υπάρχουν δύο μόνο σπίτια και είναι τρίστρατο όπως συνειδητοποίησα καιρό μετά) και περίμενα να περάσουν να με πάρουν. Ήμουν ευδιάθετη και αμέριμνη καθώς εκεί είχα περάσει όλα τα καλοκαίρια μου μικρή. Ξαφνικά ακούω ένα έντονο και διαπεραστικό μουγκρητό ( για την ακρίβεια κάτι μεταξύ μουγκρητού και του ήχου που κάνει η αγριεμένη γάτα).Γυρίζοντας βλέπω αρχικά μια σκιά και μετά ένα ζώο σαν γάτα. Αναφέρω σαν γάτα διότι είχε ψηλά πόδια, σχετικά μακρύ κορμό μεγάλο και ιδιαίτερα στρογγυλό κεφάλι. Μούγκριζε ολοένα και πιο δυνατά, έδειχνε έτοιμο να μου επιτεθεί χωρίς όμως να κινείται εναντίον μου. Μετά το πρώτο σοκ η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ψελλίσω "βοήθεια" και να κατευθυνθώ όπως όπως προς το ένα σπίτι που είχε φως για να ζητήσω να μπω μέσα και να προστατευθώ. Μόλις έφθασα στην πόρτα κοντοστάθηκα και γύρισα να δω που ήταν το ζώο αλλά αυτό προφανώς δεν με είχε ακολουθήσει. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να ακούσουν το χτύπημα της πόρτας και να μου ανοίξουν ήρθε το αμάξι και ανεβήκαμε στο Μοναστήρι. Δεν είπα αμέσως σε κανέναν τίποτα από το φόβο μη με κοροϊδέψουν ότι φοβήθηκα ένα γατάκι......... Έκτοτε όποτε είμαι στο χωριό με το που δύει ο ήλιος δεν κυκλοφορώ μόνη μου και εννοείται ότι δεν έχω ξαναπεράσει από εκεί με τα πόδια ούτε τη μέρα......