Η πρώτη αναφορά έρχεται από τον φίλο του είδους Σταύρο Γαβαλά, ο οποίος κάνοντας μια σχετική έρευνα στο εσωτερικό του οικήματος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια παράξενη και απειλητική ατμόσφαιρα. Κατά τα λεγόμενα του ίδιου, το σπίτι ήταν σαν ζωντανός οργανισμός, πράγμα που με παραπέμπει στις ιδιότητες των ψυχικών επιθέσεων. Τώρα, κατά πόσο το σπίτι ή οτιδήποτε άλλο κρυβόταν μέσα σε αυτό ακολουθούσε μια τακτική άμυνας, το αφήνω σε εσάς! Περνώντας στο δεύτερο γεγονός όπου έζησε ο Λεωνίδας Ελευθερόπουλος-φίλος και συνεργάτης-θα αναφέρω ένα συμβάν που ακολούθησε κατά την ώρα της επίσκεψης του παραπάνω με έναν ενδιάμεσο. Καθώς είχαν περάσει την αυλή του ερειπίου και προχωρούσαν προς τα δωμάτια, ο διάμεσος έπεσε κάτω με σπασμωδικές κινήσεις και άρχισε να φωνάζει…<<εδώ πέθανε μια κοπέλα>>. Η αντίδραση που επακολούθησε ήταν να απομακρυνθούν από το χώρο και στη συνέχεια να ζητήσει ο Λ.Ε. περισσότερες εξηγήσεις. Εκεί ο διάμεσος του αποκάλυψε ότι μέσα στα οράματά του είδε πως το σπίτι εκατοικείτο στο παρελθόν από μια εύπορη οικογένεια και ότι μέσα σε αυτό πέθανε από το χέρι ενός τούρκου μια κοπέλα. Κατά περίεργη σύμπτωση το σπίτι πράγματι κάποτε ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας των Μαυρομιχαλέων. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παραπάνω <<φατρία>> είχε την φήμη του νεραϊδόσογου. Κλείνοντας με την τρίτη περίπτωση, θα μιλήσω για την μαρτυρία 3 ανθρώπων, που αντίκρισαν μια αλλόκοσμη οντότητα, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνες της λαογραφίας. Ο Α.Π. η Ι.Α. και η Ν.Κ. είχαν ακούσει αρκετά από μένα και τους διάφορους συνεργάτες μου. Βλέπετε το συγκεκριμένο οίκημα για αρκετό καιρό αποτελούσε θέμα συζήτησης. Έτσι αποφάσισαν να δουν από κοντά εκείνο το θρυλικό σπίτι και φυσικά όποιος γυρεύει τον μπελά του, σίγουρα τελικά τον βρίσκει!! Καθώς λοιπόν κοίταζαν από την παραλία τα τεράστια παράθυρα του κτίσματος, διέκριναν μια ηλικιωμένη σκοτεινή φιγούρα να αγναντεύει από το εσωτερικό του ενός παραθύρου. Η πρώτη μου σκέψη όταν μου αναφέρθηκε η περίπτωση αυτή, ήταν ότι μάλλον είδαν κάποιον άστεγο που ενοχλήθηκε από τη φασαρία της παρέας και κοίταξε να δει τι συμβαίνει. Όταν όμως μου υπόδειξαν το χώρο, διαπίστωσα ότι το ταβάνι είχε καταρρεύσει, πράγμα που έκανε αδύνατη την πρόσβαση σε κάθε άνθρωπο. Όμως η ιστορία με τα παράθυρα έχει και συνέχεια. Λίγους μήνες αργότερα, αντίκρισα με τα ίδια μου τα μάτια στο εσωτερικό παράθυρο-που βρίσκεται πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού-την φιγούρα μια νεαρής κοπέλας, που εξαϋλώθηκε εμπρός μου. Ωστόσο κάποιος μπορεί να υποθέσει πως επηρεασμένος από τις όλες αφηγήσεις, φαντάστηκα όλη την εικόνα. Δυστυχώς για αυτόν τον <<κάποιο>> μαζί μου εκείνη την μέρα υπήρχε ένα μέλος της ομάδας μου και ένας φίλος ο οποίος ήταν άσχετος με το χώρο της έρευνας και απολύτων ορθολογιστής. Ο λόγος γίνεται για τους Λ.Ε. και Α.Κ. όπου ο πρώτος είχε αρκετή πείρα στα παράξενα φαινόμενα και ο άλλος είχε τολμήσει να έρθει για κακή του τύχη, ώστε να μου αποδείξει ότι τελικά τίποτα δεν συμβαίνει. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι ο Λ.Ε. δήλωσε κάποτε δημόσια το όλο φαινόμενο.