Θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ την δική μου αλήθεια. Την αλήθεια που έζησα. Την αλήθεια που άλλαξε την ζωή μου. Δεν θέλω να σας πω πολλά λόγια. Ούτε υπερβολές. Ακούστε με λοιπόν.... Έχω τρία παιδιά. Τρία αγόρια. Είμαι σχετικά νέος στην ηλικία. Είμαι 39 χρονών. Όταν γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μου, ο Αλέξης, διαπιστώθηκε μετά από έξη μήνες ότι έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Συγκεκριμένα δεν μπορούσε στην ηλικία των 6μηνών να στηρίξει το κεφάλι του. Ο νευροχειρουργός μας είπε ότι αυτή η πάθηση ,εάν θυμάμαι καλά, λέγεται kick bombing. Μπορεί να αποκατασταθεί μας είπε στο χρόνο αλλιώς θα πρέπει να κάνουμε αξονική τομογραφία για να γίνει διάγνωση. Δόξα τω θεώ δεν χρειάσθηκε. Δυστυχώς στην συνέχεια, μόλις ο Αλέξης μου πήγε στην ηλικία των 3 ετών δεν μιλούσε. Έβγαζε άναρθρες κραυγές. Έγινε επίσκεψη σε παιδοψυχολόγους. Η διάγνωση ήταν "καθυστέρηση ψυχοκινητικής ανάπτυξης και λόγου". Κάναμε εργασιοθεραπεία , λογοθεραπεία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε κάποια δύσκολη στιγμή της θεραπείας του Αλέξη, η λογοθεραπεύτρια του μας εκμυστηρεύεται ότι φοβάται για τον Αλέξη ότι μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα (καθυστέρησης, αδυναμία προσοχής, ανωριμότητας).Τότε πήρα την μεγάλη απόφαση. Μεγάλη την λέω γιατί τότε ήμουν "πολύ μικρός" στην πίστη μου. Αποφάσισα να πάω στον Άγιο Γεράσιμο να ζητήσω την βοήθεια του. Πήγα και ζήτησα την βοήθειά του. Πίστευα ότι θα με βοηθούσε. Μόλις επέστρεψα τα πράγματα μετά από ένα μήνα πήγαιναν καλύτερα για τον Αλέξη. Ξεκινώ να πάω να τον ευχαριστήσω. Δυστυχώς λόγω χειμώνα έχει απαγορευτικό και το καράβι δεν μπορεί να φύγει από την Πάτρα. Δεν μπορούσα να περιμένω, ήταν Σαββατοκύριακο και δούλευα την Δευτέρα. Ξαναδοκιμάζω μετά από 3 μήνες. Φθάνω στην Πάτρα και πάλι δεν έχει καράβι επειδή έτυχε και χάλασε και περιμένουν το επόμενο. Δεν το έβαλα κάτω. Περίμενα μέχρι τις 4.30 το απόγευμα που ήρθε τελικά. Μόλις έφθασα στην Κεφαλονιά κατευθύνθηκα στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ. Στις 3.50 ξημερώματα ξύπνησα για την θεία λειτουργία. Η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική. Γονάτισα μπήκα στο Ιερό ναό και έφθασα μπροστά στην Λάρνακα του Αγίου. Έμεινα εκεί γονατιστός για 10-15 λεπτά και ευχαριστούσα τον Άγιο μέσα από την ψυχή μου. Μόλις σηκώθηκα όρθιος είδα κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Πάνω από την λάρνακα υπάρχουν τρία καντήλια. Αυτά πήγαιναν μια δεξιά-μια αριστερά με σταθερό ρυθμό. Εκείνη την στιγμή νόμισα ότι κάνω λάθος ή ότι φυσά αέρας. Κοίταξα και τα άλλα καντήλια του Ναού. Ήταν σταθερά. Ξέρετε τι έκανα ? Βγήκα από τον Ιερό Ναό και ξαναμπήκα. Είδα πάλι το ίδιο. Τα τρία καντήλια να πηγαίνουν δεξιά-αριστερά με σταθερό ρυθμό. Μόλις τελείωσε η λειτουργία στις 5.50 περίπου σταμάτησαν και αυτά. Αξιώθηκα , αν και δεν είμαι άξιος, και είδα αυτό .Μου χάρισε ο Άγιος αυτή την στιγμή. Αυτές οι στιγμές θα μείνουν ανεπανάληπτες χαραγμένες στην ψυχή μου για όσο ζω. Όταν επέστρεψα στην ΑΘΗΝΑ σταμάτησα με τον μηχανάκι μου έξω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην Πανόρμου. Ήθελα να ανάψω μια λαμπάδα. Είχα στην τσέπη μου όμως μόνο 5 ευρώ. Δεν είχα άλλα. Ρωτάω την νεωκόρο πόσο κάνει ? Μου απαντά 3 ευρώ. Ντράπηκα να ζητήσω ρέστα. Βγήκα από την εκκλησία και όπως πάω να ανέβω στο μηχανάκι μου τι βλέπω ? Bλέπω ένα νόμισμα των 2 ευρώ που είναι σχεδόν όρθιο στο κάτω μέρος του πεζοδρομίου και δίπλα στην μπροστινή ρόδα από το μηχανάκι μου. Καταλάβατε τι έγινε ? Ο Αλέξης μου είναι σήμερα 7 ετών πηγαίνει στην Α τάξη Δημοτικού και μαθαίνει και ΑΓΓΛΙΚΑ. Αυτή είναι η δική μου Αλήθεια και ελπίζω ότι θα με αξιώσει ο Θεός να βρω όλη την ΑΛΗΘΕΙΑ της ψυχής μου.