Λοιπόν. Ήταν 25η Μαρτίου, χρονολογία ακριβής δεν θυμάμαι, κάπου στο 1990.Είχε βραδιάσει και δυστυχώς για εμένα εκείνο το βράδυ η μητέρα μου δεν με είχε αφήσει να παίξω με τα υπόλοιπα παιδιά στο δρόμο. Αυτό που μου είχε μείνει να κάνω ήταν να τα κοιτάζω από το μπαλκόνι. Ξαφνικά κοίταξα προς την μεριά του Υμηττού και είδα πως κατά μήκος του βουνού, όχι πολύ ψηλά από την κορυφή του από την απόσταση που το έβλεπα εγώ-μένω Δάφνη-ότι περνούσε μία πύρινη μπάλα χωρίς να βγάζει φωτιά από πίσω σε σταθερή ταχύτητα και με το μυαλό που είχα τότε πίστεψα πως ήταν από τα κανόνια που βαρούσαν στον Λυκαβηττό-η ώρα ήταν κατά τις 8 το απόγευμα-. Τα χρόνια πέρασαν και κάποια στιγμή έπιασα κουβέντα με τον τότε καθηγητή μου πληροφορικής ο οποίος ασχολείται με αυτά και την επόμενη μέρα μου έφερε άρθρο από την εφημερίδα της ίδιας μέρας και χρονιάς που είχα δει το αντικείμενο με αναφορές για θέαση ΑΤΙΑ.