Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος έλεγε εις ένα χωροφύλακα άπιστον, να πιστέψει. Ότι υπάρχει δηλαδή Θεός, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται, να κοινωνεί. Ο χωροφύλαξ όμως δεν επίστευε σε τίποτα. Πάντως ήλθεν εποχήν καθ ην ο χωροφύλαξ μετετέθη επί 12 χρόνια, από την Αίγιναν εις την Μακεδονίαν. Μετά όμως ξαναγύρισε εις την Αίγιναν, εις την παραλίαν της Αιγίνης, συνήντησε τον Άγιον Νεκτάριον, όστις του επανέλαβε τα ίδια περί πίστεως λόγια. Εις την συνέχειαν ο χωροφύλαξ επήγε εις το καφενείον και ευρήκε τους παλαιούς του φίλους και συν τοις άλλοις τους είπε: Εντύπωση μεγάλη μου κάνει πως αυτός ο Ηγούμενος της Άγιας Τριάδος (Μόνης του Άγιου) ζει ακόμη. Ποιος Ηγούμενος; τον ρωτουν. Ο Ηγούμενος της Άγιας Τριάδος... Μα ο Ηγούμενος της Άγιας Τριάδος, έχει πεθάνει τρία χρόνια τώρα. Πως είπατε, έχει πεθάνει τρία χρόνια; Μα εγώ τώρα τον συνάντησα στο δρόμο και τα είπαμε... Ιερά συγκινήσις κατέλαβε πάντας ως και τον χωροφύλακα ως διαπίστωσεν, ότι ο Άγιος παρουσιάσθει για να τον συνετίσει και τρέμοντας επήγε εις το μοναστήρι και προσεκύνησε μετανοημένος, τον Χριστόν και τον Άγιον Νεκτάριον.