Ένα βραδάκι όταν ήμουν 14 χρονών έπαιζα μπάσκετ στο πάρκο του Φωκά στη Θεσσαλονίκη. Κατά τις 8 το βράδυ (είχε σκοτεινιάσει) ζήτησα από ένα παιδί να με αφήσει να κάνω μία βόλτα με το αγωνιστικό (με γυριστό τιμόνι και λεπτές ρόδες) ποδήλατό του. Ξεκίνησα με κατεύθυνση προς το Ποσειδώνιο και δεν πρόλαβα να απομακρυνθώ όταν ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα: ένα παιδί έκανε πλάκα στην παρέα του πως θα πέσει στη θάλασσα και άρχισε να τρέχει προς το κράσπεδο της παραλίας. Εκείνη τη στιγμή περνούσα εγώ με το ποδήλατο και συγκρουστήκαμε με αποτέλεσμα να πέσω. Φυσικά δεν έδωσα σημασία. Πέντε λεπτά αργότερα έγινε ακριβώς αυτό που είχα δει.