Η ιστορία έχει ως εξής: Τ' όνομά μου είναι Σπύρος. Τον Ιούνιο του 1997, ίσως και αρχές Ιουλίου, βγήκα το πρώτο ραντεβού μου με μια, φίλη ως τότε, στη Γλυφάδα, σε καφέ δίπλα στ' Αστέρια, το γνωστό κέντρο διασκέδασης. Βράδυ, μετά τις 10:00', φεύγουμε από το καφέ και καθόμαστε ακριβώς πάνω από την παραλία, 200 μέτρα από τ' Αστέρια, προς την κατεύθυνση του παλαιού Δημαρχείου. Αρκετή ώρα μετά, και ενώ στην αμμουδιά καθόντουσαν κάποια ζευγάρια και άλλα, μεγαλύτερης ηλικίας περιδιάβαιναν το μέρος, αντιλαμβάνομαι ένα περίεργο θόρυβο από ψηλά προερχόμενο και με κατεύθυνση από αριστερά μας προς τα δεξιά. Να σημειώσω ότι ήμασταν σχετικά μακριά από την παραλιακή λεωφόρο και ο ήχος δεν έμοιαζε με οχήματος. Επίσης ο ήχος δεν είχε σχέση με πλεούμενο σκάφος αλλά ούτε και με αεροσκάφος. Γνωρίζω αρκετά καλά τους ήχους των κινητήρων των αερ/φών καθ' ότι μεγάλωσα κοντά στο παλαιό αεροδρόμιο. Ήταν ένας βόμβος επαναλαμβανόμενος σαν μηχανής, αρκετά σαφής και έδινε την εντύπωση ότι προέρχεται από "κάτι" που περνούσε σε σχετικά χαμηλό ύψος πάνω από τα κεφάλια μας με χαμηλή σχετικά ταχύτητα και όπως προείπα, από αριστερά προς τα δεξιά η κατεύθυνσή του. Ταυτοχρόνως σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι στην παραλία γυρνάμε το κεφάλι μας στον ουρανό και τι βλέπουμε;...τον ουρανό με τ' άστρα! Τίποτα! Το άκουγα να περνάει από πάνω μας, σαν να το ένιωθα. Και όμως δεν είδα τίποτα! Στη συνέχεια αυτό που θυμάμαι είναι ότι δεν το συζήτησα καθόλου ή σχεδόν καθόλου με τη φίλη μου!!! Μετά από δύο χρόνια, περνούσα από το σημείο εκείνο με την ίδια κοπέλα οδηγώντας. Με την κοπέλα δεν είχαμε επαφές για ενάμιση χρόνο. Τη στιγμή εκείνη θυμάμαι το γεγονός που σας περιέγραψα και τη ρωτάω:"θυμάσαι κάτι παράξενο που έγινε εδώ πριν από 2 χρόνια εκείνο το βράδυ;" Και η απάντησή της: "Πως δε θυμάμαι! Λες για εκείνο το αντικείμενο που πέρασε από πάνω μας με εκείνα τα παράξενα φωτάκια... φρενάρω το αυτοκίνητο. Ευτυχώς δεν προξένησα ατύχημα..."Τι είπες;" της λέω. " Είδες κάτι με φωτάκια; Εγώ δεν είχα δει τίποτα, παρά μόνο άκουσα εκείνο τον ήχο..." "Όχι" μου λέει, "εγώ δεν άκουσα τίποτα. Είδα μόνο εκείνο το τεράστιο πράμα με τα φώτα..." Είχα μείνει αποσβολωμένος και προσπαθούσα να συνέλθω. Μετά από 2 χρόνια καταλαβαίνω ότι κάτι περίεργο είχε συμβεί εκείνο το βράδυ του 1997... Απορία πρώτη: γιατί το επίμαχο βράδυ δεν μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και δεν το συζητήσαμε, ακόμα και με τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους; Απορία δεύτερη: γιατί εγώ μόνο άκουσα και η φίλη μου μόνο είδε;