Στις Οινούσσες της Χίου πριν περίπου 50 χρόνια ζούσε σε ένα σπίτι μια ευκατάστατη και αγαπητή σε όλο το χωριό οικογένεια. Όλα ήταν πολύ καλά μέχρι την μέρα που εντελώς απρόσμενα βρέθηκαν ο πατέρας η μητέρα και τα τρία παιδία απανθρακωμένα δίχως όμως στο σπίτι να υπάρχει ίχνος πυρκαγιάς. Βρέθηκαν όλοι την ώρα που έτρωγαν στο τραπέζι. Η αστυνομία δεν μπορούσε να διαλευκάνει την υπόθεση γιατί δεν υπήρχε ίχνος πυρκαγιάς πουθενά. Ωστόσο είχαν εγκαύματα μοιραία και ο ιατροδικαστής δεν μπορούσε να βοηθήσει αφού στην γνωμάτευση του δήλωσε ότι δεν υπάρχει ίχνος που να δικαιολογούσε βία πάνω τους ούτε ότι καν αντιστάθηκαν ή προσπάθησαν να σωθούν. Η δήλωση του ήταν "Είναι πολύ περίεργο, τα θύματα, αν όντως ήταν θύματα, ήταν σαν να μην το κατάλαβαν" (Σημ. Aragorn : Εδώ το φαινόμενο θυμίζει περιστατικό αυτόματης ανάφλεξης όμως σε ομαδική μορφή δεν έχει ξαναγίνει). Δεν υπήρχε τίποτα που να δικαιολογεί ούτε φόνο, και το χειρότερο, ούτε ατύχημα!! Μετά από καιρό οι αστυνομία έμαθε από ομάδα σατανιστών στην Αθήνα ότι οι γονείς ήταν μέλη τους, και ότι ήταν παρόντες σε κάθε τελετή. Όταν αυτό ανακοινώθηκε η έκπληξη των ανθρωπιών του χωριού ήταν τεράστια. Και αυτό ακολούθησε η εκταφή τους και ο αφορισμός τους αν και νεκροί. Όμως με την συμπλήρωση 6 χρόνων από τον αφορισμό στο σπίτι άρχισαν τα πράγματα να είναι πολύ περίεργα. Οι γύρω γείτονες άκουγαν διάφορους θορύβους παιδικά γέλια και κάτι που έμοιαζε με ψαλμωδία άγνωστης διαλέκτου. Έτσι ειδοποίησαν την αστυνομία φοβούμενοι μήπως κάποιοι μιμούνταν την οικογένεια και έκαναν σατανιστικές τελετές. Η αστυνομία όταν πήγε τα φαινόμενα είχαν σταματήσει όμως στους τοίχους υπήρχαν μηνύματα γραμμένα με κόκκινο χρώμα που υμνούσαν τον σατανά. Μην έχοντας όμως βρει κανένα μέσα υπέθεσαν ότι είχαν φύγει και άρχισαν να ψάχνουν για στοιχεία. Τελικά δεν βρήκαν κανένα στοιχείο. Όμως αυτό το φαινόμενο γινόταν κάθε βράδυ. Έτσι αποφάσισε ο δήμος να κατεδαφίσει το σπίτι. Όμως ποτέ δεν έγινε γιατί τα χαρτιά ιδιοκτησίας τα είχαν συγγενείς και δεν το επέτρεπαν. Μετά από λίγες μέρες όλοι οι γείτονες είχαν μετακομίσει αλλού. Και κάποια πιτσιρίκια όντας περίεργα το έσκασαν από τα σπίτια τους και πήγαν στο "στοιχειωμένο σπίτι" όπως το έλεγαν τότε για εξερεύνηση. Τα παιδιά τα βρήκαν το πρωί οι γονείς σε κατάσταση σοκ. Μετά από λίγες μέρες κάποιοι κάτοικοι αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν για να δουν τι συμβαίνει. Αυτά που περιέγραψαν ήταν τα εξής: "Μέχρι να νυχτώσει ήμασταν στην τραπεζαρία και θα έλεγε κανείς ότι το φως δεν έμπαινε μέσα παρότι είχαμε ανοιχτά τα παράθυρα. Μόλις νύχτωσε ακούσαμε βήματα από πολλά άτομα να πλησιάζουν προς το μέρος μας. Κρυφτήκαμε όπου βρήκαμε και τότε η πόρτα άνοιξε μόνη της και το μέρος κατακλύσθηκε από ένα κόκκινο φως. Ακριβώς μπροστά από την τουαλέτα που ήμασταν κρυμμένη σταμάτησαν τα βήματα και ακούγαμε κάτι σαν ψαλμούς που σιγά σιγά η ένταση τους δυνάμωνε, ήμασταν πολλοί φοβισμένοι. Στον τοίχο της τουαλέτας γράφτηκε από μόνο του, {Είστε οι επόμενοι}, και μέχρι το πρωί χτυπούσαν οι πόρτες και της αποθήκης ήταν σαν γλοιώδες μάζα. Ωστόσο κανείς μας δεν έπαθε τίποτα.". Μετά από αυτά ο ιερέας του χωριού θα πήγαινε να κάνει ευχέλαιο μα στην διαδρομή πέθανε από ανακοπή. Έτσι το σπίτι σφραγίστηκε αλλά κάθε νύχτα μέχρι και σήμερα αν περάσεις απ' έξω ακούς τα πάντα. Σημείωση:Οι κάτοικοι που είχαν πάει στο σπίτι μετά από έξι μήνες αυτοκτόνησαν την ίδια νύχτα όλοι, τα παιδιά ζουν αν και πλέον ενήλικες δεν ξαναπάτησαν στο νησί.