Ένα εκτυφλωτικό φως, ανάλογο με αυτό που έβλεπαν οι μυούμενοι στο ιερό της Ελευσίνας, κατά την εποχή του πολέμου του Αγησιλάου εναντίων των Αθηναίων και των συμμάχων τους έκανε τους Σπαρτιάτες που ήθελαν να καταλάβουν τον Πειραιά, να τρομοκρατηθούν. Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο Βίο του Αγησιλάου, κάποιος Λάκων Σφοδρίας, άνδρας τολμηρός και φιλόδοξος και πιστεύοντας ότι ο Φοιβίδας έγινε ένδοξος με το κατόρθωμα της κατάληψης της Καδμείας, σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ ωραιότερο και λαμπρότερο αν καταλάμβανε ο ίδιος τον Πειραιά και αφαιρούσε από τους Αθηναίους τη θαλάσσια κυριαρχία. Αναφέρεται ότι την ιδέα αυτή ενέπνευσαν στον φιλόδοξο Λάκωνα οι βοιωτάρχαι Πελοπίδας και Μέλων, που προσποιήθηκαν τους φιλικώς διακειμένους στους Σπαρτιάτες. Ο Σφοδρίας με τους άνδρες του έλπιζε να φτάσει νύχτα στο Πειραιά και ενώ βρισκόταν στο Θριάσιο Πεδίο έλαμψε ένα εκτυφλωτικό φως και η νύχτα έγινε μέρα. Αναφέρεται επίσης ότι οι στρατιώτες του μόλις είδαν να εκπέμπεται φως από μερικά ιερά της Ελευσίνας έφριξαν και κυριεύτηκαν από φόβο και πανικό. Κατόπιν τούτου, ο Σφοδρίας έχασε το θάρρος του και αποχώρησε από την Αττική, αφού πρώτα προέβη σε κάποιες λεηλασίες, και στη συνέχεια γύρισε στις Θεσπιές.