Στις 12/8/89 ο Γιώργος Μοσχωνάς βρισκόταν στο εξοχικό του στη Κερατέα. Εκείνο το βράδυ περίπου κατά τις 11.30 παρόλο που ήταν καλοκαίρι παρατήρησε ότι στη περιοχή υπήρχε μία τοπική ομίχλη, μικρής έκτασης σε χαμηλό ύψος. Όταν βγήκε έξω είδε τρεις δίσκους, των οποίων το φαινομενικό μέγεθος ήταν περίπου 90 εκατοστά με ένα μέτρο, οι οποίοι διέγραφαν μία τροχιά από Κερατέα προς τη παραλία του Λαυρίου και επέστρεφαν πάλι στη θέση που ήταν και ονομάζεται Τρεχαντιέρα. Αυτοί οι δίσκοι ήταν όμοιοι. Ο χρόνος που διέγραφαν αυτή την τροχιά ήταν ο ίδιος και ίσως το πιο σημαντικό ότι το σημείο στο οποίο συναντιόταν δεν γινόταν ένας δίσκος για να διαχωριστούν πάλι αλλά ήταν ο ένας επάνω, ο δεύτερος στη μέση και ο άλλος πιο κάτω, σαν σχηματισμός. Το πιο εντυπωσιακό από αυτό το υπερθέαμα ήταν το γεγονός ότι ο ένας από αυτούς τους δίσκους εξέπεμπε μία δέσμη φωτός η οποία στο επάνω μέρος ήταν φαρδιά και καθώς κατέβαινε προς τη γη σταδιακά στένευε.