Η επόμενη μαρτυρία είναι η πιο σημαντική αφού προέρχεται από τον Ταξίαρχο Ε.Α. της Πολεμικής Αεροπορίας Β. Μιχαλακόπουλο, ο οποίος είχε καταγράψει την εμπειρία του και τις απόψεις του σχετικά με αυτό το θέμα σε μια σειρά άρθρων που ξεκινούν από την 2-5-1988 στην εφημερίδα της Πελοποννήσου «ΑΥΓΗ». Μάλιστα όπως ισχυρίζεται, όταν αντίκρισε το UFO σε μικρή απόσταση από το στρατιωτικό αεροπλάνο του, κατόρθωσε χάρη στην ετοιμότητα και στην ψυχραιμία που επέδειξε να το φωτογραφήσει, όπως γράφει αναλυτικά η παραπάνω εφημερίδα. Ο κυβερνήτης του «Άλμπατρος» κ. Β. Μιχαλακόπουλος συνεχίζει την αφήγησή του : «Επέστρεφα από ειδική αποστολή, το ανοιξιάτικο σούρουπο είχε σκορπίσει λίγα λευκά σύννεφα στον ουρανό της νοτιοανατολικής γωνιάς της Δωδεκανήσου και τίποτε δεν πρόδιδε ότι σε λίγο θα γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες της πιο πολυσυζητημένης και μυστηριώδους παρουσίας ιπτάμενων αντικειμένων, που διασχίζουν «ινκόγκνιτο» τους ουρανούς όλων των χωρών του κόσμου και που μέχρι σήμερα δεν κατορθώσαμε να διακριβώσουμε την ταυτότητά τους. Πορεία βόρεια, ορατότητα καλή, ύψος 2500 πόδια (830 μέτρα) και ο ήχος των κινητήρων ρυθμικός, με απαλότητα που πρόδιδε την άριστη λειτουργία τους, αν και είχαμε συμπληρώσει στον αέρα πολλές ώρες. Στα ακουστικά έφτασε η φωνή του ελεγκτού ραντάρ, που από την ενδοσυνεννόηση με ενημέρωσε ότι από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά μας προσεγγίζει άγνωστος στόχος, στο ίδιος ύψος και σε απόσταση 5 ναυτικών μιλίων περίπου. Το είδος της αποστολής προέβλεπε την ύπαρξη φορητής κάμερας με ειδικούς φακούς και τοποθετημένη δίπλα μας. Με έκπληξη και με ετοιμότητα είπα στον συγκυβερνήτη να χειριστεί εκείνος το αεροπλάνο και με τη κάμερα τράβηξα τη πρώτη φωτογραφία ενός ιπτάμενου «μανιταριού» χωρίς τον κορμό του. Γρήγορα όπλισα πάλι τη μηχανή, αλλά ο στόχος ήταν αδύνατο να παρακολουθηθεί, λόγω αστραπιαίας μεταβολής της ταχύτητάς του και μάλλον έγινε φωτεινότερος, που τόσο εναργώς φαίνεται στο μεσοδιάστημα των φωτογραφιών. Πέρασαν έτσι 20-30 δευτερόλεπτα και η δεύτερη φωτογραφία το συνέλαβε μεταξύ της πόλεως της Ρόδου και του βουνού Αττάβυρος, δηλ. 6 μίλια μακριά μας. (Η φωτογραφία που δημοσιεύθηκε αδικεί τις πρωτότυπες έγχρωμες, που τόσο καθαρά απεικονίζουν ότι ήταν δυνατόν καλύτερο να φωτογραφηθεί). Με τον συγκυβερνήτη είχαμε ιδιαίτερη συζήτηση, όμως ενημερώσαμε τον ελεγκτή ραντάρ και τους άλλους ότι κάποιο αεροπλάνο πήγαινε για προσγείωση στο Παραδείσι της Ρόδου (πολιτικό αεροδρόμιο). Δεν έπρεπε να αποκαλύψουμε οτιδήποτε γιατί είχαμε και άλλες προηγούμενες εμπειρίες από ειδικές αποστολές με ασυνήθιστους για μας εντοπισμούς στη θάλασσα. Όπως προανέφερα το UFO είχε σχήμα ομπρέλας μανιταριού, που η πάνω επιφάνειά του δεν ήταν ακριβώς λεία. Υπήρχαν 3 προεξοχές στη πάνω επιφάνεια, ομαλές, λευκές, σε θέσεις 120 μοιρών, που θα πρέπει να εξυπηρετούν τις τηλεπικοινωνίες τους. Στο αντίθετο μέρος της κινήσεώς του, μου φάνηκε ότι ο δίσκος δεν έκλεινε σε κύκλο, αλλά είχε μικρή καμπύλη με τα κοίλα της προς τα μέσα (κολπίσκος). Στη μέση της περιφέρειάς του διακρινόταν περίγραμμα που διαχώριζε το δίσκο σε δύο καπάκια, τα οποία έφεραν κάθετες προς το κεντρικό περίφραγμα γραμμώσεις (ίσως διαχωρισμός θαλαμίσκων). Με την απότομή μεταβολή της ταχύτητάς του δεν άφησε φανερά ίχνη συμπυκνώσεως με μαύρα ή λευκά καυσαέρια. Όμως μια ελαφριά λευκή γραμμή το ακολούθησε για μερικά δευτερόλεπτα. Υποθέτω ότι η καύσιμη ύλη που χρησιμοποιεί δεν είναι γνωστή σε όλους. Αργότερα ο χειριστής του ραντάρ μου είπε ότι η οθόνη του παρουσίασε ένα γαλάκτωμα που έδειχνε στόχους και δεν ήταν φωτεινή όπως πριν. Οι τηλεπικοινωνίες μας (ενδοσυνεννόηση) παρουσίασαν προσωρινή διακοπή και παράσιτα