Όπως θα ξέρετε, η οσμή είναι ακόμη πιο αβέβαιη αίσθηση από την ακοή, αλλά το συγκεκριμένο φαινόμενο που θα αναφέρουμε είναι πολύ σαφές και, κυρίως, είναι σταθερό και μόνιμο, έτσι ώστε μπορεί να το νιώσει και να το ερευνήσει ο καθένας, οποτεδήποτε θελήσει. Είναι σαφές το πλέον σταθερό, ως προς την εκδήλωσή του φαινόμενο της σπηλιάς. Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής : Μπαίνοντας στη σπηλιά δε θα νιώσετε τίποτε. Αν όμως, μετά από ένα ή δύο μέτρα, κάνετε μεταβολή και ξαναβγείτε, στο σημείο που μια προέκταση του βράχου της πρόσοψης θα συναντούσε το έδαφος – ακριβώς στη διαχωριστική γραμμή της σπηλιάς με τον έξω κόσμο – θα σας χτυπήσει στη μύτη μια έντονη μυρωδιά όζοντος. Μπορεί να νομίζετε ότι δεν ξέρετε τη μυρωδιά του όζοντος, αλλά σας βεβαιώνω ότι την γνωρίζετε όλοι, και είναι πολύ χαρακτηριστική. Είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η μυρωδιά της καταιγίδας, γιατί το όζον – μία αλλοτροπική μορφή του οξυγόνου – παράγεται ακριβώς από τις ηλεκτρικές εκκενώσεις που γίνονται στην ατμόσφαιρα. : τις αστραπές. Η πλησιέστερη άλλη μυρωδιά που μοιάζει με αυτή του όζοντος είναι εκείνη του φρεσκοκομμένου γρασιδιού, αλλά μην σας απασχολεί, αν τη μυρίσετε, θα τη γνωρίσετε. Τώρα, ο βασικός τρόπος παραγωγής όζοντος είναι ακριβώς μέσω ηλεκτρικών εκκενώσεων στην ατμόσφαιρα, κάτι που συμβαίνει με οποιαδήποτε συσκευή ή μηχάνημα που παράγει ηλεκτρικούς σπινθήρες, ακόμη και ένα κοινό μοτέρ. Ήταν φυσικό λοιπόν, να αποδώσουμε αρχικά αυτή την οσμή του όζοντος σε κάποια υπόγεια μηχανήματα στη κλειστή στοά, μιας και το σημείο όπου μυρίζει κανείς το όζον συμπίπτει με το άκρο μιας από τις σήραγγες, όπου υπάρχουν τα ανοίγματα από τα σίδερα του προτεταμένου μπετόν, όπως είδαμε ήδη, με ανοίγματα που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη διαρροή. Όμως το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Υπάρχει κάτι παράξενο εδώ., που το ανέφερα ήδη, αλλά χωρίς να το τονίσω τότε. Και το παράξενο αυτό είναι το εξής : Η οσμή του όζοντος εντοπίζεται σχεδόν σε μία ευθεία γραμμή, ακριβώς στα όρια της σπηλιάς με τον έξω κόσμο, και δεν διαχέεται ούτε καν μισό μέτρο! Αυτό είναι όχι απλώς παράξενο αλλά και ανεξήγητο για ένα κοινό αέριο σαν το όζον, και μάλιστα φυσικής προέλευσης όπως θα ήταν αν προέκυπτε από υπόγεια μηχανήματα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά συμβαίνει και κάτι ακόμη πιο παράξενο : Είναι αδύνατον να μυρίσεις το όζον μπαίνοντας, αλλά αν κάνεις έστω και ένα μέτρο προς τα μέσα, και μετά κάνεις μεταβολή και βγεις, τότε το μυρίζεις! Με δύο λόγια, το όζον μυρίζει μόνο προς μία κατεύθυνση! Αυτό δεν είναι απλώς ανεξήγητο, αλλά μοιάζει και τρελό. Τόσο τρελό που δεν θέλαμε να το πιστέψουμε αρχικά. Έτσι ψάξαμε για κάποια λογική εξήγηση. Η πρώτη – και η μόνη – ήταν η εξής : Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν απλώς θέμα προσαρμογής της μύτης μας. Εισερχόμενοι απʼ έξω αναπνέαμε έναν αέρα γεμάτο οσμές από καυσαέρια μέχρι δέντρα και λουλούδια, και από τις οσμές των τσιγάρων μας μέχρι εκείνες από τα όποια φαγώσιμα είχαμε πάρει μαζί μας. Μέσα στη σπηλιά ο αέρας είναι πολύ πιο καθαρός, κρύος και υγρός, η μύτη γίνεται πολύ πιο ευαίσθητηέτσι στις οσμές, οπότε βγαίνοντας μπορούσαμε να μυρίσουμε το όζον. Πολύ λογικό δεν είναι; Λογικό μπορεί, αλλά εξήγηση του φαινομένου δεν είναι! Δοκιμάσαμε την παραπάνω υπόθεση πειραματικά και στη πράξη. Τελικά δεν υπάρχει κανένα θέμα προσαρμογής. Μπορείς να μπεις καπνίζοντας πούρο και τρώγοντας σουβλάκια με τζατζίκι, να κάνεις ένα βήμα και να βγεις με το πούρο στο στόμα, ένα δευτερόλεπτο μετά την είσοδο. Η οσμή του όζοντος και πάλι σε χτυπά στη μύτη! Δεν χρειάζεται κανένας χρόνος προσαρμογής, ούτε οι άλλες μυρωδιές παίζουν κανένα ρόλο. Και επειδή το φαινόμενο ισχύει πάντα, κάθε φορά και για όλους, έχουμε κάνει άπειρες δοκιμές. Όσες φορές και αν το κάνεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μυρωδιά λειτουργεί μόνο προς μία κατεύθυνση μόνο προς μία γωνία… Α χα! Μόνο προς μία γωνία! Μία παράξενη γωνία! Μήπως και τα φωτεινά φαινόμενα που προανέφερα, οι Περίεργες Λάμψεις (Σημ. Aragorn : Δες εδώ : http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=2588) δεν είχαν ακριβώς την ίδια ιδιότητα; Μήπως, τελικά,η οριακή γραμμή της εισόδου είναι και οριακή γραμμή ενός άλλου είδους…;