Ένας άλλος ερευνητής κατάφερε να συναντήσει μερικούς ακόμα εργάτης (σημ. Aragorn : Αναφέρετε σε εργάτες που εκτελούσαν τα περίφημα έργα το 1977), για να μάθει από ανεξάρτητες μαρτυρίες κάτι ακόμα πιο ακατανόητο και τρελό. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των έργων η περιοχή της σπηλιάς γέμισε για ένα διάστημα από μυριάδες… γάτες! Ήταν ήμερες γάτες και χρειάζονταν να τις σπρώχνουν με τα πόδια προκειμένου νʼ ανοίξουν δρόμο ανάμεσά τους και να περάσουν. Φαίνονταν σπιτίσιες γάτες, αλλά η σπηλιά απέχει χιλιόμετρα από την πόλη και όπως και να ʽχουν τα πράγματα, γιατί μαζεύτηκαν χιλιάδες γάτες; Όχι, δεν υπήρχαν ποντίκια και οι γάτες απλώς κάθονταν νωχελικά ή τριγύριζαν αδιάφορα ανάμεσα στα πόδια τους. Δεν νομίζετε ότι η ιστορία γίνεται υπερβολικά τρελή; Αλλά οι γάτες είναι γεγονός, και το ερώτημα γεννιέται : Τι της είχε τραβήξει εκεί και από πού είχαν έρθει στο βουνό; Δεν έχω ιδέα. Θα μπορούσα να φανταστώ πολλά πράγματα που θα έδιωχναν τις γάτες ή άλλα ζώα από μια περιοχή, αλλά τίποτα που να τραβά τις γάτες. Τα αιλουροειδή αυτά υπήρξαν πάντα παράξενα ζώα σε όλη την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Περισσότερο από κάθε άλλο πλάσμα, φαινόταν να είναι σε θέση να βλέπουν πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει. Το παράξενο είναι ότι θεωρούν τους πάντες και τα πάντα πιθανούς εχθρούς, εκτός αν γνωρίζουν απόλυτα με ποιον ή τι έχουν να κάνουν και το έχουν κατατάξει στους φίλους. Και οι γάτες στη περίπτωση αυτή έδειχναν να θεωρούν το περιβάλλον εντελώς φιλικό. Όμως το ανθρώπινο περιβάλλον το θεωρούν πάντα εχθρικό και φιλίες πιάνουν μόνο με συγκεκριμένους ανθρώπους… Σαν άνθρωπος που πιάνει εξαιρετικά εύκολα φιλίες και με τα πιο ασυνήθιστα ζώα, μπορώ να πω ότι βρίσκω ανεξήγητη την περίπτωση. Είναι μια καθαρά προσωπική γνώμη και οποιαδήποτε άποψη που θα επιχειρούσε να εξηγήσει το φαινόμενο της παρουσίας τους είναι σεβαστή.