Ήταν αληθινά κάτι εντελώς απρόσμενο! Και ήταν κάτι περισσότερο από μυστηριώδες, ήταν ακατανόητο. Η σπηλιά αποτελούσε και αποτελεί αρχαιολογικό χώρο (στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο υπάρχει ειδική πτέρυγα με τα ευρήματα της σπηλιάς), για να μην αναφέρουμε το γραφικό βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο. Κανένας δεν είχε δικαίωμα να επέμβει έτσι σʼ έναν αρχαιολογικό χώρο, και είναι γνωστή η ευαισθησία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στο θέμα αυτό. Κανένας δεν θα μπορούσε να πάει εκεί με μπουλντόζες, εκσκαφείς και δυναμίτες – ναι, δυναμίτες, - και να μετατρέψει τη σπηλιά σε σεληνιακό τοπίο. Η όλη δουλειά ήταν σαφώς και από κάθε άποψη παράνομη. Αλλά την έκανε ποιος και γιατί; Οι φίλοι μας θέλησαν να μάθουν ποιοι καταστρέφουν την περιοχή και για ποιο λόγο. Δεν ήταν τόσο εύκολο. Πουθενά δεν υπήρχε καμία πινακίδα ή άλλο στοιχείο για την ταυτότητα των βανδάλων. Στα μηχανήματα δεν υπήρχαν τα στοιχεία καμιάς εταιρείας, πράγμα περίεργο από μόνο του. Εργάτες και εργολάβοι αρνήθηκαν να δώσουν την παραμικρή εξήγηση με τον ετσιθελισμό ανθρώπων που ξέρουν ότι στηρίζονται σε μεγάλες πλάτες. Άλλωστε η δουλειά δεν γινόταν με πλήρη άγνοια των τοπικών αρχών, όπως θα δούμε… Οι φίλοι μας της ΕΠΕΑΝ – που πολλοί ήταν παράλληλα και μέλη της Σπηλαιολογικής Εταιρείας – πήγαν αμέσως στη Χωροφυλακή Πεντέλης σίγουροι ότι η χωροφυλακή θʼ αντιδρούσε αμέσως στη καταγγελία μιας καταστροφής αρχαιολογικού χώρου. Αμ δε! Από τη πρώτη στιγμή φάνηκε πως η χωροφυλακή δεν είχε ιδέα για τη φύση των έργων, αλλά γνώριζε πολύ καλά την ύπαρξή τους. Η ακριβής απάντηση της χωροφυλακής δεν μπορεί νʼ αναφερθεί για καθαρά πρακτικούς λόγους, αλλά πάντως εξήγησε ότι ξεπερνούσε τη δικαιοδοσία της. Η δεύτερη προσπάθεια έγινε στο Υπουργείο Πολιτισμού και ίσως στην αρχαιολογική υπηρεσία, δεν είμαι σίγουρος σε πόσες υπηρεσίες το ανέφεραν. Το υπουργείο έδειξε αμέσως ενδιαφέρον και ήταν φανερό ότι δεν είχε ιδέα. Ήταν η πρώτη σχετική καταγγελία που τους γινόταν. Έπρεπε βέβαια να την εξακριβώσουν. Έτσι ζήτησαν δύο ημέρες καιρό και είπαν στους φίλους μας ότι στο διάστημα αυτό θα έλεγχαν την αλήθεια της καταγγελίας και θα τους ενημέρωναν σχετικά. Μετά από δύο ημέρες οι φίλοι μας πήγαν πάλι στο Υπουργείο (Σημ. Aragorn : Παραλίγο να έγραφα Υπουργελιο!! Το λ είναι δίπλα στο τόνο) να ενημερωθούν. Οι υπηρεσίες του Υπουργείου τους πληροφόρησαν ότι πράγματι τα έργα γίνονταν, αλλά το όλο θέμα ξεπερνούσε τις δικαιοδοσίες τους. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα και καλό θα ήταν να «ξεχνιόταν η υπόθεση». Κάπως έτσι ήταν η απάντηση. Και πάλι δεν μπορώ νʼ αναφέρω συγκεκριμένα λόγια της απάντησης. Δεν ήμουν μπροστά και το θέμα είναι λεπτό. Ας πούμε ότι αναφέρω το πνεύμα μάλλον της απάντησης παρά τα συγκεκριμένα λόγια. Μπορώ όμως να προσθέσω αυτό που είδα εγώ. Ο παλιός φίλος και συνεργάτης που μου τα είπε αυτά ήταν σαφώς τρομοκρατημένος.