Ο μύθος λέει ότι η Λητώ, η μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης καταγόταν από τη θρυλική Υπερβορεία. Όταν έφτασε η ώρα να γεννήσει τους δύο θεούς έψαξε να βρει ένα τόπο κατάλληλο, που θα τις πρόσφερε ασφάλεια και φιλοξενία. Τη Λητώ όμως τη βάραινε μια κατάρα που έλεγε ότι δεν θα μπορούσε να βρει καταφύγιο για να γεννήσει σε κανένα μέρος της Γης. Έτσι συντελέστηκε ένα μυθολογικό θαύμα. Ένα ολόκληρο νησί, η Δήλος, έπεσε από τον ουρανό ή σταθεροποιήθηκε στο χώρο των Κυκλάδων, αφού μέχρι τότε ταξίδευε ελεύθερα στα πελάγη, ώστε να μπορέσει η Λητώ να βρει ένα τόπο να γεννήσει. Γιʼ αυτό το λόγο άλλωστε, το ιερό νησί του Απόλλωνα, η Δήλος, ονομαζόταν και Αστερία. Αφού γεννήθηκε ο Απόλλωνας, η Λητώ τον μετέφερε μαζί με την αδερφή του στον Παρνασσό, όπου παρέμεινε μέχρι να ανδρωθεί και να αποκτήσει δύναμη, ώστε να μπορέσει να κυριέψει τον κόσμο. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με τη Σύρο; Ως γνωστόν ο Απόλλωνας είναι η μυθολογική ενσάρκωση του Ήλιου στο Ελληνικό Δωδεκάθεο. Παρατηρώντας την ανατολή του Ήλιου από τη Σύρο, μπορεί κανείς να δει το φωτεινό ουράνιο δίσκο να γεννιέται ακριβώς πάνω από το λόφο του Κύνθου στη Δήλο, στο ίδιο νησί που ο μύθος τοποθετεί τη γέννηση του ηλιακού θεού Απόλλωνα. Από εκεί, ο Ήλιος αρχίζει το μακρύ ταξίδι του στον ουρανό. Το πρώτο σημείο γης που συναντούν οι ακτίνες του στη πορεία τους προς τη Δύση, είναι η Σύρος. Πάνω στις ανατολικές βραχώδες ακτές της, παραμένουν μέχρι ότου ο Ήλιος ανέβει ψηλότερα (και δυναμώσει-ανδρωθεί) και ξεχυθεί για να κυριέψει τον υπόλοιπο κόσμο. Ίσως η παραπάνω ερμηνεία του μύθου του Απόλλωνα να δίνει την εντύπωση ότι είναι κάπως αυθαίρετη, αφού φαίνεται να αγνοήσαμε τη μετάβαση του Απόλλωνα στον Παρνασσό. Όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Η αναφορά του Ομήρου στο συγκεκριμένο μύθο δεν μιλάει για τον Παρνασσό αλλά για «παρνησό». Η φαινομενική μικρή διαφορά αυτών δύο λέξεων είναι ουσιαστικά τεράστια, αφού η λέξη Παρνασσός δηλώνει το γνωστό όρος, ενώ η λέξη παρνησός είναι σύνθετη και σημαίνει παρ-νήσος δηλαδή πλησίον νήσος. Όπως είδαμε, το πρώτο νησί δυτικά της Δήλου (αφού ο Ήλιος-Απόλλωνας ταξιδεύει από την Ανατολή προς τη Δύση) είναι η Σύρος. Πάνω στις πλαγιές της μεταφέρεται ο Απόλλωνας, και αυτή είναι η παρ-νήσος, πάνω στην οποία παραμένει μέχρι να αποκτήσει τη δύναμη να κατακτήσει τον κόσμο. Αν σταθεί κανείς στα ανατολικά παράλια της Σύρου, σίγουρα θα αντικρίσει μια από τις ωραιότερες ανατολές στο κόσμο. Όμως η ανατολή του Ήλιου που γίνεται ορατή από τη Σύρο, έχει και μια βαθιά μυστική σημασία. Κοιτάζοντας απέναντι στη Δήλο, αντικρύζουμε τον ιερό βράχο του Κύνθου. Στα αριστερά βλέπουμε τη Μύκονο και τη Τήνο, ενώ στα δεξιά τη Πάρο και λίγο πιο μακριά τη Νάξο. Όπως έχει καταγράψει ο Όμηρος, η Σύρος είναι ένα ιδανικό σημείο παρατήρησης των τροπών του Ήλιου. Παρατηρώντας την ανατολή από τη Σύρο, γίνεται αντιληπτό πως η κίνηση της ελλειπτικής τροχιάς του Ήλιου από τη μια τροπή στην άλλη, φτάνει από τη Τήνο στη Πάρο, έχοντας ακριβώς ως μέσο σημείο τη Δήλο. Η ανατολή του Ήλιου κατά τη θερινή τροπή του εμφανίζεται πάνω από τη Τήνο, ενώ κατά τη χειμερινή τροπή η ανατολή γίνεται πάνω από τη Πάρο. Στις δύο ισημερίες (φθινοπωρινή και εαρινή) ο Ήλιος για τη Σύρο ανατέλλει ακριβώς πάνω από τον ιερό βράχο του Κύνθου στη Δήλο. Και δεν είναι παράξενο που την ίδια εποχή, δύει ακριβώς πίσω από το νησί Κύθνος στα δυτικά της Σύρου. (Σημ. Aragorn : Παρατηρήσατε την ομοιότητα των ονομάτων; Κύνθος – Κύθνος) Οι ανατολές του Ήλιου οριοθετούνται μεταξύ Τήνου και Πάρου. Τα ακριβή σημεία οριοθέτησής τους σηματοδοτούνται από δύο χριστιανικές εκκλησίες. Γιατί η ανατολή του Ήλιου κατά τη θερινή τροπή του σηματοδοτείται από τον ναό της Παναγίας της Τήνου ενώ κατά τη χειμερινή τροπή από το ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής της Πάρου Όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού μοιάζει σαν οι δύο χριστιανικοί ναοί να έχουν αναλάβει ρόλο φύλακα μιας ουράνιας κίνησης πολυσήμαντης και καταλυτικής για τη ζωή του πλανήτη (Σημ Aragorn : Ίσως εδώ να κρύβονται και άλλα. Προσέξατε ότι και οι δύο σημαντικές εκκλησίες είναι αφιερωμένες στη Παναγία; Σύμπτωση; Δε νομίζω. Και για να συνεχίσω τον συνειρμό μου. Ο Χριστός είναι ένας ηλιακός Θεός, «ο Ήλιος της Δικαιοσύνης», το φως του κόσμου. Τι πιο φυσικό να χτιστούν δύο εκκλησίες της Παναγίας (μητέρας του Χριστού) στα σημεία από τα οποία φαίνεται να ανατέλλει ο Ήλιος; (να γεννιέται ο Χριστός;) Έτσι συμβολικά απεικονίζεται καθημερινά ή γέννηση του Ήλιου-Χριστού).